Dinmez Er Şiirleri - Şair Dinmez Er

Gözümle okşar seyrederim batan güneşi,
İnleyen nağmelerle süzülse de hüzün,
Aynalara düşer yıldız, yıldız binlerce,
Gece ve altın tozlu sabahların binlercesi,

Güller Arasında

Gül diktim viran bahçeme,
Tomurcuklar goncaya,
Gül goncasından güzel,
Dil döktüm,

Ateşe attım yüreğimi günahı kabulüm.
Gecenin bi yarısında düşlerini çaldım.

Çözülür ipek bir yumaktan,
Dökülür omuzlarına başak rengi saçlar,

Gece aman vermiyor, acımasız
Gecenin ellerinde kâbuslar içinde
Yuvarlanan boğuşan yorgun
Sabahı nasıl sabah edebilirse
Öyle çıktım gecenin cehenneminden!

“Mutluluğun resmini çizer misin(?) “
Demişti, üstat Abidin Dino,
Akşam hüzünlerle inerken sakin sulara,
Saman sarısı yapraklı günceme,

Doğunun ufkunda muhteşem güzellikler sunan,
Pencerelerden yansıyan odalara dolan,
Gün, ışığa gözlerini açtığın an başlar,
Mevsimsel yumuşak ve ılık sıcaklık,
Açık mavi rengini sonsuz boşluktan,

Bir gün bir ihanet taşına,
Takıldı ayağım düştüm,
Gurbet elde Salzburg zindanında,
Kalın beton duvarlar arasında,

Beyaz barış güvercinleri uçurdum.
Kaç zaman geldi geçti barışmadı,

Gözleri yolda, kulağı kapıdaydı
Şairin beklediği gelmedi
Endişeleri gerçeğe döndü
İşaret fişeği yalnızlık günlerini başlattı
Diz dize, göz göze oldukları parklarda

Ormanlardı gürül, gürül besleyen toprağı,
Yunuslardı dalgalarla denizleri karıştıran,
Kıskançlık krizlerine giren martılardı,
Şafak sökümünde ovaların yeşermesi,
Bakir kızların bahar şenliklerinde coşkuları,