Alanın gittikçe daralıyor
Alışmış olmalısın kıvraklığına
yalnızlığa biraz da iyi tarafından bakmaya
Tanıdık gelmeli en az travmaların kadar
Körpecik filizlere şahit olmadın mı ?
Yine firardayım.
Tanımadığım bir insan
yaşayıp yaşamadığımı soruyor.
Kendince bir isim takmış bana,
beni çok iyi tanıdığını sanıyor...
Defalarca duyduğum
Bu satırlar benim sana
ete kemiğe bürünmüş itiraflarım...
Hatırlamadığın pasajlar olabilir,
buna şaşırmam.
Çektirdiğin her resim karesini
hatırlıyor musun mesela?
Hiç bir şey tesadüf değil.
Sen benim imtihanım oldun.
Canım kolay kolay yanmaz benim
ama bu defa içten içe kanıyorum.
Kokuşmuş düşünceler zihnimi bulandırıyor.
Nasıl bir karakter kapsar bu üç boyutlu duyguları?
Mutlu mu olmak istiyorsun ?
Dopamin gelir gider
Zihnimde kırmızı reçeteler...
Eylül´ü bir geçiş mevsimi olarak değil de
kızıl saçlarına takılıp kalan
Tutunamıyorum.
Seni şimdiden o kadar çok özledim ki;
Ben ne zaman içimdeki kelebekleri özgür bıraksam,
aramızdaki hayat mesafesine karşı koysam,
mutlaka yoluma bin engelden biri dikiliyor.
Zamanlaman harikaydı.
Dün gibi aklımda:
İğde ağaçları dökmüştü çiçeklerini,
geriye bir tek dikenler kalmıştı narin dallarında.
O baş döndüren çiçek kokusu yoktu artık doğada.
Yağmurlu bir gündü
Beni kendinden mahrum bırakmakla tehdit ettiğin gün
ne kolay dökülüvermişti sözler dilinden, bir düşün!
Her şey o saniye önemini yitirdi.
O andan itibaren var olan güvenim bitti.
Sen sebep oldun hayattan soyutlanmama.
Önce hayallerimden, ardından renklerimden...
Peki…
Artık gerçekten susup senin adına konuşacağım
Senin gibi bir adam…
İçinde yangınlar olan
beklemiş
sindirmiş
O günü hatırlıyorum:
Fotoğraftaki munis ifadeydi beni çeken.
O kadar olurun içinde
galiba bir de en olmazı seçen...
Sudan bir sebeple,
biraz da ürkek harflerle yaklaştım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!