Şimdi ucu küflü bir mazinin
Geçmeyen yanlarından yazıyorum.
Bir yaranın kabuğuna isyanı bu;
Şiir değil, sen yine de oku ve geç.
Beni sevmeyen yanlarının isyanıyla
Bazen bugulanicak gözlerin sessizce ağlayacaksın
Soranlar olacak yine agliyormusun
Ilk yalanına dolanacak dilin hayir gözüme bir şey kaçtı
Heryerde ondan bir iz bir anı
Vuracak yüzüne
Pusulası şaşmış bir yüreğin tek limaniydin
Gelgitler içinde alabora olurken hayallerim
Sen tutunduğum tek dal olacaktın
Ama sen kaçmayı seçtin
Kalıp savaşmak yazilmamisti kaderine
Ve kaçtın
Pusulası şaşmış bir yüreğin tek limaniydin
Gelgitler içinde alabora olurken hayallerim
Sen tutunduğum tek dal olacaktın
Ama sen kaçmayı seçtin
Kalıp savaşmak yazilmamisti kaderine
Ve kaçtın
Her şey tükenmez denilip, tükenen bir kalemle tanışmamla başladı.
O kadar sıradan bir karşılaşmaydı ki... Her zamanki gibi işe geç kaldığım için merdivenlerden koşarken, elinde kitapları olan bir kızla çarpıştım.
Kitaplar ve kalemler etrafa saçıldı. Hemen özür dileyip kalemleri toplayıp kıza verdim. "Önemli değil," dedi, oradan ayrıldı.
Tam o sırada, köşede parlayan o kalemi gördüm.
Eğilip elime aldım ve ardından sokaklarda kızı aradım, ama ne kız ne de ondan bir iz vardı.
Kalemi yavaşça cebime koydum ve evin yolunu tuttum.
Kuzey rüzgarlari esiyor yine yuregimde
bulutlar gökyüzünde dansa kalkıyor
Yavaş yavas yere damlayan yağmur, göğsümdeki hüzünü silip atıyor
Gökyüzü geceye bürünmüş, mavi siyah tonları içinde gülümsüyor
Gökgürültüsü kulağıma aşkın ritmini fisildiyor ve hüzün alip elimden kalemi aşkin şiirini yazıyor
Hayatın bahçesinde bir gonca güldüm.
Güzelliğimi gören, gözlerini alamazdı benden.
Renklerim cezbederdi herkesi;
Şarkılar söyler, şiirler yazar, kahkahalar atardım.
Sonra sardı etrafımı dikenli çalılar,
Yine hasretin kıyısındayım
Ceplerimde umutlar
Dudaklarımda söylenmemiş sözcükler
Susmayı bilmiyor ki yüreğim
Yine sesini duya duya yazıyorum bu satırları.
Sesin değince kulağıma, yüreğimin kuytu köşelerinde kayboluyor sözcükler. Dudaklarımda eriyor, "sen" deyip "seviyorum" diyememelerim.
Şimdi bir boşlukta kaldı içimdeki tüm senler.
Kimliksiz bir aşk değildi ki sana hissettiklerim.
Annesi ve babası olan bir aşktı benimkisi. Sen kör, ben ise sağırdım. Ve sen hiç duyuramadın sözcüklerini bana.
E:
Sevdanın en muazzamı sende
Hasretin en acısı sende
Nasıl bir sevdasın ki başıma gelebilen
Yanımdayken canımı yakıyor
Giderken paramparça ediyorsun
Siz İzmirlisiniz galiba. Ben de Aydınlıyım, hemşeri sayılırız. Birbirimizi takip etmeye yorumlamaya ne dersiniz?
Dost selamlar.