Deniz Gece Mavisi Şiirleri - Şair Deniz ...

Kelimelerin buz tuttuğu anlardayım,
Kime ve neden bu öfkem?
Oysa öfkemin bir muhatabı yok; kaderime, tüm isyanım.
Her şeye şükretmiş ben, isyanlardayım.
Biliyorum, yanlış, biliyorum, günah ama engel olamıyorum.

Öyle çok seviyorum ki seni
Kırmadan dökmeden dağıtmadan
Sadece seviyorum
Biliyorum belki kavuşamiycam sana
Belki değmeyecek elin elime
Gözün gözüme

(D)
Mutsuzdum…
Hem de çok.
Hayat, bir kıyıdan ötekine savuruyordu beni.
Bazen tutunacak bir dal arıyor, bulamıyordum; elimden tutacak bir dostum bile olmadı.
Yapayalnızdım hayatın en güzel günlerinde.

Her şey bir el sallamayla başladı; tepetaklak düştün günüme.
Takvime baktım, 10 Ekim.
Saate baktım, 09:41.
Nasıl bir şeydin?
Mesela gülünce nasıl gülerdin,
Sevince nasıl severdin,

Bazen yazmak istersin,
Gelmez kelimeler...
Bir şey olsun, takılsın dilime dersin en güzel sözcükler.
Ama gelmez ne ilham ne de beklediğin aydınlık,
Usulca susarsın.

Her şey bir tesadüfle başladı.
Nereden bilebilirdim ki benim gibi yarımsın, benim gibi kimsesiz.
Kanadı kırık kuşlar uçamaz derlerdi,
Benim kanatlarımı kıran hayat, senin de kanatlarını kırmıştı.

Konuşmaların,

Merhaba sevdiğim,
Bu mektubu sana verip vermeyeceğimi bilmiyorum.
Belki sen bir gün bir yerde tesadüfen görür, içinde kendini bulursun; belki de hiç ulaşmaz sana.
Ama içimdeki "sen"ler artık susmuyor.

Zincirlere vurduğum dilim, "sen" diye parçalarken kendini

Günüm sen oldun gecem de sen
duam sen , dileğim sen
her şeye bir anlam katanım sen
hayatımı güzelleştiren

bilirimsin kalbim ne der

Dudaklarımı sıkıp ağzımı ellerimle kapatıp hıçkıra hıçkıra, sessiz sessiz ağladığım gün anladım:
Bazen insan, gözyaşlarını içine akıtırmış.
Gözyaşlarım, heveslerim gibi içimde kaldı.
Kursağıma battı mutluluklarım.
Hep bir köşe, hep bir dönemeç aradım hayata çelme atmak için,
Ama her attığım çelme, beni düşürdü.

Denizlerimi yakmaya mı geldin, adam? Denizler yanmaz ki... Gözlerimi soldurmaya mı geldin? Gözlerim solmaz ki... Kalbimi kırmaya mı geldin? Kalbim artık kırılmaz ki...

Hayat bir mücadele değil mi? En büyük çabamız yaşamak.

Yanlışların doğruların ipini çektiği anlardayım, Dilimin susup kalbimin konuşması artık imkânsız. Oysa imkânlı imkânsızlıklar saklıyordum umut defterimde, Kuruttuğum mutluluk çiçeklerine inat.