Deniz Ercivan Şiirleri - Şair Deniz Ercivan

Uzak mahallerin tüm sesleri
Geçip gitmiş ağır aksak
Bir yaza sarılmayı unutmuş
Orada sardunyam
Ağaç altına çektiğim o tabure
Bütün oturmaları içsel eskimelere sıralamış

Bir farkı olmalıydı mesela yürüyüşünün
Alımlı bir arap atı gibi
Hani o paranın son kuruşuna kadar
Basıldığı Hipodromda

Sen bir deniz düşün güz boynuna...

Ben ağacımın kispesini soyayım tekrar ak sayfalara
Gecenin kasvetli yüzü ağulanmış sarı
Dokunmadan bağrımın dağınıklığına
Şarap mevsimi giydireyim hüzünsüz

bir gülü unutabilirsin...
bahçende kazma ile küreğini de
bütün mevsimlerden alıp
bütün ağaçlara güz de diyebilirsin

aniden susmasını da

oysa bileylenmiş bir çığlıktır bu
günün göbeğini kesen
bu akıntısına karışmak gibidir
biraz bulanık suların

lakin çok bulutlu bir göktü ağzım
yüreğimin ağrıları
kavim yağmurlardan
tuttum gecenin üryan ellerine
mavi bir gök kendimi
dalgınlığım öznesiz zamir

Yüzümün ağırlığı ile ilişkilidir, hüznümün irkilişi
Bir resmin bütün renklerine, karmaşa düşüşüm

Yerimi yadırgıyor oluşumla...

İnişimiz o maktuli çok yalnızlığımla

Ben giderim...

Çocukların yanaklarından gider
Kırmızı elma şekerleri de

Göbeğime tünemekle eskitirim ellerimi

hep az geçtin hayattan sen
az yabancıydın doğduğun yere bile
vatan demiyorum
çünkü vatan söz konusu değil şu an

Orada öylece dur!

Kuytu ve dar bir geceden sesleneceğim
Yüzünün geniş rayihasına

Sözcüklerimde süt tadı