Deniz Ercivan Şiirleri - Şair Deniz Ercivan

Zaman olur...

Bulutlardan daha ağır çeker gök yüzünü
Göz yaşı ve sitem
Yüreğinin örsesinde geniş bir yalnızlık ot verir
Tüm sözcüklerin buğusundan

bir çocuk çığlığı aradım dönüp gelsin
yalnız köşebaşlarına
ağacın kispesini sobelesin
ve gördüm desin...
o kendi yılgınlığına tutunan kerpiç duvarlara
bir zaman güneşin saçları da

Kimileri...

iki haroşa bir ters doksan ilmek dizer şişe
aklında iş aş önünde kazak
ay hastalık, ay yokluk derken
hiç durmadan gocunur bir ömür boyu...

Gitgide geniş bir avluya benziyor hareketsizliğimiz
Çok gölgeli koru altına düştüğü yer düşlerimizin

Sesimizi daha tasarruflu kullanıyoruz

Bir gemi gider...

Ardında dalgaları dövülmüş
Bir deniz kalır

Zaman

yüzüne tekil gül aç demeyi
bilirdim ben de
ki bu denli ağır çekmeseydi
omuzlarımı yer
onlara dik durun demeyi de

Haiku Denemelerim

söğüt dalı ki
içimin derinliklerinde zaman
alnı solduran

son albümden çıkartılıp yüzün
sıkıştırıldı en dip köşesine bir vestiyerin
alzhaymere yattı sonra
anahtarın durduğu yer

Yolların adını gitmek koy
O sonsuz döngüsüne
Günlere kendi ölçülerinden
Bir ölüm biç...

Tekrar teyelle tekrarlarını

Hâla bir boşluğu tarıyor eski bir resimde gözlerin
Bütün yitmiş vakitleri
Kendi boşluğumun saçlarını tel tel
Hiç yitmemiş gibi ben...