Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Bu dağlarda mevsimler
Öyle başı bozuk değildirler
Biz istersek değişirler
Bakma sen yaprakların dökülüp,
Yağmurun sürekli yağdığına

Ayrılık şu an seni acıtıyor belki
Ama sonunda geleceğin tecrübesi olacaktır
Sevgi ile söylenen her söz bizce muteberdir
Dikkat et bak sana yazılan şiirin

Dünya denen kafeste kanadı ne yapacaksın?
Halis inancın yarısı utancın eseridir
Utanma duygusu yoksa sadakat ne işe yarasın?
Bir gülüş bin hatıra demektir

Söylenen her söz bir tecrübedir sonunda
Onu söyleten bir başka yaşanmışlıktır aslında
Her bilene bir yol gösteren vardır mutlaka
Seviyorum demek için bir sebep gerekmiyor
Ancak içimde sakladığım binbir sebep var
Gerçekte söyleyecek somut bir nedenim yok

Saygı sevgiden daha uzun sürer
Leylaklar da serin iklimi sever
Huzurlu ve uzun yaşamak ister
Sevgi arzuludur tutkuyu emreder
Benimde vardı tutkulu hayallerim

Şu aklım var ya şu aklım
Tabir yerindeyse döneğin biri
Gidiyor hep sende kalıyor
Görünen o ki hiç söz dinlemiyor
Bu yüzden aklıma kelepçe vurdum
Ama duygularım kesin divane

Denize tuz gibi karıştı yüreğim
Ben sana vurgun ben sana deliyim
Umuda kelepçe vurulmuyor bu çağda
Dalgalarla çalkalanıp bulandı fikrim
Sert esen fırtınada yırtıldı deli gömleğim

Böyle dik durduğuma
Bakıp da sakın aldanma
Bu dik duruşun
Kaç defa yeri gördüğünü
Kaçıncı hüsrandan geri döndüğünü
Kaç kere satılmaya mal olduğunu

Onu kaybedince her şeyden kopuyorsun
Hayallerine bile yabancı oluyorsun
Yaşadığın geçmişten soğuyorsun
Geleceğe artık inanmıyorsun

Sen ne diyorsun
Ben daha ne yapsaydım
Bir boz halıyı aldım korudum
Alladım pulladım emek verdim