Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Hani bazı zamanlar vardır ki
Dersin artık daha fazla içimde kalmasın
Söyleyeyim de bir çırpıda gitsin
Bazende öyle anların olurki
Ona söylesen ne olacak?
Sadece tartışma uzayacak

Tesadüfle başladığı düşünülen her şeyin
Finalini ben yapamasam bile
Perdeyi mutlaka mutlu kapatacağım
Yaşama sevincini ucundan da olsa
Son anda mutlaka yakalayacağım
Mutlu yaşam ülkesinin bir ferdi de ben olacağım

Kadim kasabanın bahar kokulu atmosferinde
Akşamları yürümediğimiz sokak kalmazdı
Sokak lambalarına uğrardık birer birer
Lambalarının cılız ışıkları altında

Kadınlarla hiç uğraşmaya gelmez
Kapıya çıkarmayı esirgediğin kadınlar,
Bir bakarsın ne civanlar doğururlar
Merhamet sevgi dolu yüreklerinde hep olur
Damlalardan gözyaşı seli üretirler
Dünyayı geçerler parmak uçlarında

Kadınları anlamak zordur
Dışları çiçek bahçesi
Fazla sokulayım deme sakın
İçleri sanki buzbağ şişesi
Hoş tutarak İçersen kâm alır
Sevildiğini bilirse nazlanır

Izdırabın şiddetini hissetmek için
Göz yaşlarının incizabını görmelisin
Bir afet için ne nağmeler söylenir
Bunu yaşayarak yürekten öğrenmelisin

Kalemin kırıldığı anlar olduğu gibi
Kelamın kirlendiği saatlerde olur
Değer görmediysen beklediğin yerden
Sinende sakladığın beklentilerin hepsi boşa
Güneş olsan ne yapacaksın

Kızsam da sana git diyemem
Kalbim kan ağlasa O sözü söyleyemem
Bilirim ki gittiğinde yüreğinde seninle gidecek
Hele o güzel gözlerin onlarda gidecek
Ya kirazdan tatlı dudakların....

Duydukları yeni seslerden ürker kuşlar
Uçurumun doruklarındaki yuvalarında baykuşlar
Karanlık gecelerde hep elde var bir garip hüzün
Her geceye bir sabah yakışıyorsa

Kanatlarım özgür ama yüküm ağır
Umut etmek seven insana yaraşır
Gerçekleşmesi kaderin insafına kalır
Hiç şaşmaz ve tavizsizdir kader