Dağlar Özügüç Şiirleri - Şair Dağlar Özügüç

Güneş onun için doğuyor sanki
Kuşlar penceresine konuyor
Görüyorum herşey ona dönüyor
Onunla uyanıyorum her gün
Şarkılar hep onun için çalıyor
Yolumu uzatıp sokağından geçiyorum

Belki gelirsin dediğim o ihtimale vurgunum
Her şey eskiden daha başka güzeldi
O günleri hatırla bırak yapraklar yeniden yeşersin
Umutlarımız gürleşsin bahtımız düzelsin

Sen bana gel
Ama sevgilim olma
İstersen çok sev ama
Bunu ulu orta haykırma
Ay karası gecelerde
Yanımadan fazla uzaklaşma

Ah benim bu vefasız sevdiklerim
Ettiler eylediler ve de sonunda
Suçu bana yükleyip
Hızlıca çekip gittiler
Belki yanlızca gittiler amma
Bana da çok ayıp ettiler

Sana dokunmak isterim
Teninde bir damla ter olmak
Öylece doyasıya akmak
İz bırakmak isterim

Sen hiç hasret sakladın mı bağrında?
Özledin mi? gelmeyeceğini bildiğin
Bahtı kara umarsız sevgiliyi
Boş boş bekledin mi? sessiz limanda
Hayallerini kaybettiğin bir anın
Yada gerçekleşmeyeceğini düşündüğün

Benim bir şiirim olmadı
Bari senin bir şiirin olsun
Ama herşeyi ile senin olsun
Bu şiir benim her mısrası bana yazıldı
Kaç kişi bunu dolu dolu söyleyebildi ?
Kaç güzelin uğruna şiirler yazıldı ki ?

Ne çok yaramız varmış
Yıllarca üstünü kapattığımız
Köşelerde gizli gizli ağladığımız
Ne de çok sızılarımız varmış
İşin içinden çıkamadığımız
Ya da katı açılmamış hüzünlerimiz

Yarası olmayanın şiiri olmaz derler de
Hasreti olmayanın sevdası olur mu?
Nedense ondan hiç bahsedilmez
Kötü giden her şey de kadere bağlanır

Yazımız birlikte yazıldıysa
Kafamı yasladığım omzu ne yaptın?
Geçti günler yaşandı acı dolu hatıralar
Çilesini çekip ızdırabını haykırdığın
O meşum kaderi nerde bıraktın?
Hasretini yorgan yapıp kapında yatan