Ucuz numaralar değil Lilyana
Sensizliğe karşı savaşıyorum
Miras bıraktığın bir şarkıyla
Nefes almaya çalışıyorum
Ruhum daralıyor sensiz ilk gün
Mersin limanına demirlenmiş yüreğim
Yağmurun esiri palmiyeler
Otobüsteyim…
Sağımda umut solumda savaş
Savaşla umudun arasında
Dikkat ettin mi birlikteyken hep gülüyoruz?
Galiba çok şey yitirdik şimdiye kadar
Ve kim bilir neler uçup gidecek ellerimizden
Bilmiyorum ki daha ne bekliyoruz
Gökkuşağını bırakıp kendi renklerimize baksak
Bir mektup
Satırlarda iyilik sağlık
Sineye çekilmiş bir göreceli
Misafir menüsüyle devam ediyor
Umduğunu değil bulduğunu
Belki de yıllar sonra
Geçen onlarca şeyin üstüne
Senin gidişin
Dünyanın en masum şeyi kalacak.
Yanımda,
Yalnızlığa da olsun diye inat
Çıkardı bir cebinden
Biriktirdiği uykusuzluklarını
Diğerinden yalnızlığını
Dayadı titreyen soğuk otobüs camına
Yıldızlar bulaştı gözlerine
Uzak uzak uyudu kendinden
Yol geçen hanına dönmüş yüreğim
Kolumun altında dünden kalma şemsiye
Kim bilir neredeyim gözümü açtığımda
Yer yadırgamayı unutmuş uykularım
İçkiyi sevmiyorum artık ve seni de
Nihayetinde her şey iyi hoş da
Bir de bu kadar güzel olmasan
Her sene aynı dans aynı komedi
Nasıl bir şey bu bir türlü bitmek bilmedi
Ne güzelmiş karakaş karagöz türküsü
Çağırma gelmez artık
Ne sesini duyar
Ne yüzüne bakar
Kıymet bilmez artık
Bırak sevmez artık
Ölü şairlerin şiirlerindeki adam
Hala yaşıyordu bir yerlerde
Birileri farkındaydı kalabalık içinde
Ama susuyorlardı çok şey bilip
Adam da kendinin farkındaydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!