Şimdi şu sahipsiz günlerim
İstanbul’da bir şiirin kucağında
İlk kez tadılan bir çift dudakla
Bitip bitip inadına başlıyor
Güzel.
Aldatmalıydım seni ben
Ruhun bile duymamalıydı,
Koynumda başka bir ten
Işığı kapatıp bensiz uyumalıydın
Beni severken,
Bunu sen çoktan hak etmiştin
Senin aşkın bumerang gibiydi
Ne zaman atsam geri gelirdi
Yere düşmeden yakalardım
Şimdi çok uzaklardan geri
Dönsen de bulabilecek misin
Tutmaya uzanan ellerimi.
Yer aşkımızın başkentiydi
Ve sen kıpkırmızı elbisenle
Çınar altında açmış bir gelincik
Bense karşında beyaz bir hayalet
Sen beni usulca öpmüştün
Hayat nasıl bir atsın sen
Ali’nin baktığı at. Ah hayat!
Mevsimlerce hep üstünde dört nala
Bilmez misin yorulmak ne demek
Ah! At bak akşam oldu yine
Hay!At dur biraz beni bekle.
Boşluğun en gürültülü yerinde
Aşka bata çıka ilerlerken
Bir de değişiyor ya mevsim
İşim bu benim gibisinden
Hani insan olsa bravo dersin
İşte geçen zamanla geri dönüyorum
Ve tükürürcesine olanları bir şiirle
Bir gün okur da sevinirsin diye
Sensizliği garanti bir ömre sövüyorum
Bekleseydin dize gelmişti şehirler
Öyle bir yerine girdin ki kalbimin
Daha ne bir adım var ne de bir iz
Döndürüyorsun başımı oluyorum dengesiz
Dursun zaman geçmesin
Sen aşkların en güzelisin.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!