Çizgili Mavi Şiirleri - Şair Çizgili Mavi

Gözyaşlarım;
Önümde duran boş kâğıda dökülürken,
Ve ellerim titrerken
Yazacaklarını düşündükçe…
Gözlerin geliyor gözümün önüne…
Şefkat, korku, tehdit ve merhamet!

Bazı insanları iki kere tanırsın demiş Tolstoy, o kadar haklı ki…
Günlerdir benim damarıma basmak için, üstelik sikime bile takmadığımı gülüp geçtiğimi söylediğim halde karındı tatildi teyzeydi bir sürü aşağılık laf ettin. Hiçbirisi iyi niyetli değildi. Çünkü sen kötü bir varlıksın!
Defalarca söylediğim halde dinleme zahmetine bile katlanmadığın o siktiğimin videosu için utanmadan sıkılmadan beni o pezevengin instasına girmekle suçladın. Çünkü sen ezik bir varlıksın. Yalancısın! Kendi instamdan gördüm, çünkü gavat kocan paylaşmıştı! O pezevengin utanmadan sıkılmadan, ulan ben ne yapıyorum karım bu benim karım demeden paylaştığı o rezil kepaze halinden bile beni sorumlu tuttun! Çünkü sen ezik bir varlıksın! O kadar eziksin ki sırf kocana tek toz konmasın aman ayranın dökülmesin aman götün sikilmesin diye yine en kolay yolu seçtin; AHMET’i suçla ve konfor alanına çekil… Oysa köpek gibi biliyordun o götoğlanı pezevenginin instasına falan girmediğimi. Dün gördüğüm video bugün yok olduysa bu işte bir orospuluk var! Ya nasıl cesaret ettin de eline alabildiysen sen gizledin o videoyu bana, ya da o pezevenginle konuştun ve o kaldırdı. Ama ikinci ihtimal çok zayıf, çünkü dedim ya sen ezik bir yaratıksın.
Günlerdir, haftalardır sana anlattım, defalarca izah ettim ne yaptığımı neden yaptığımı… Durup bi düşünüp ulan bu herif beni bu kadar seviyor, e ben de bu rezil orospu çocuğuna aşığım en azından bi dinleyeyim bile demedin. Çünkü sen kibir abidesi ukala bir yaratıksın!
Günlerdir çabaladın bu son için, bile isteye gelip hayatımın anasını siktiğin gibi bile isteye bu rezalete soktun kendini de beni de. Çünkü sen rezil bir varlıksın!
Karıma yazdığım, doğum gününde yazdığım bir not yüzünden aylarca beni sabıte ettin! Deöek kendi aranızda gülüp eğlendiniz o videoyu çektiniz ve yalnızca senin görebildiğin bir şekilde paylaştınız! Hassiktir ulan ordan! Başka da var mı o sünepe pezevenginle gülüp eğlenirken çektiğiniz videolar! Mesela o çok sevdiğin derya abinizin üstelik o pezevenginin yanında üstelik gevrek gevrek kahkahalar atarak bana izlettiği ve senle dalga geçtiği nah nah diye avucunu yalaya yalaya şaklattığın o pezevenginin de hah bak bu oldu diye sana aferin dediği video gibi! Allah belanı versin lan senin! Sen yalancı aşağılık şerefsiz bir varlıksın!

Kabiliyetim resmetmeye olsa,

Sana, seni yemyeşil bir bahar sabahı tasviriyle; rengârenk yapraklarla bezenmiş –çiçek açmış bir ağaç dalında dertli dertli öten bülbülün tuvale sığmayan sesiyle, dağların ardından ağır ağır yükselen güneşin kızıl tonuyla, papatyalarla, bahar çiçekleriyle ve baharın tüm neş’esiyle anlatırdım. Yok; kabiliyetim, resme değil!

Öyle olsa, özlemini bir ikindi vakti tablosunun hüznüne nakşederdim; grimsi tonlarda ve alabildiğine buğulu camların önüne düşen yağmur taneleriyle… Bir akşam vedası kederini akşamsefalarıyla anlatırdım; pembe, kırmızı, beyaz ve daha nice renklerle!

Yazılmamış şiirim, kurulmamış kafiyemdin;
Sen… Benim!
Henüz söylenmemiş türkümdün; dertli, matemli.
Dilimden düşmeyen ağıtsın şimdi!
Geçti…
Çok vakit, çok yol geçti üstünden, mezarının!

Susardın ve kar yağardı,
Gözlerinde başlardı gece
Ve yarım kalmış kitaplarda biterdi.
Hiçbir mevsim gözlerin kadar,
Acımasız kullanmadı neşteri.

İçimde, seninle hiç dolaşmadığımız sokaklar var...
Senin adını verdiğim çıkmaz sokaklar!
Meskûn mahalleri var gönlümün, seni bekleyen...
Mum ışığıyla aydın, bahçesinde yeşil fesleğen.

Sanma ki sarılmadım boynuna,
Sarılıp okşamadım saçını, sanma!
N’olmuş tutmadıysam elini?
Sanma ki öpmedim boynunda, beni!
İçimde bir tufan; sanki Nuh zamanından.
Bir harp ki, esiriyim esaretin.

Sana bi şiir yazdım, okursun pzt! Odana girer girmez karşılayacak seni. İstersen bekleme o kadar, gönder kocanı gitsin alsın getirsin!
Bir daha yüzümü görmeyeceksin! Bir daha sesimi duymayacak, varlığımdan dahi haberdar olmayacaksın!
Beni sen öldürdün Zeynep, beni sen öldürdün! Üf yaa diyerek, yalvarıyorum gel diye yalvarışlarımı duymayarak, inanmayarak, güvenmeyerek, köpek çekerek, yok sayarak ve yok ederek, beni sen öldürdün!
Kalsın bu mailim, silme! Okur okur iftihar edersin kendinle! Okur okur inanırsın seni nasıl sevdiğime! Gelince mezarıma bunu okursun fatiha diye!
Bina fotoğrafından hoşlanmıyordun, vedamdır ulan bu satırlar. Bir fincan kahveydi! Bir fincan kahveydi ulan, yalvarıyorum gel dedim! Bacak bacak üstüne oturduğun yerde istifini bile bozmadan, yüzüme bile bakmadan siktirettin beni! Üf yaaa Zeynep, üf yaaa!
Sana son defa seni sevdiğimi söyleyerek siktirolup gidiyorum hayatından da hayatımdan da! Seni seviyorum fakat para etmiyormuş sevmek, yalancı mutlulukların yanında! Şimdi gönlünce bakabilirsin aynalara, işte şimdi övünebilirsin! Tek damla yaşın akarsa gözünden, kör olsun ulan gözlerin! Tek damla yaşın akarsa gözünden, kör olsun gözlerin!

Sevda değil içimdeki,
Yangınlardan arta kalan, acısı küllerinde virandır…
Yandıkça yanar hasret, bitip tükenmeyen devrandır!
Yaş değil gözümdeki,
Ruhumu saran, acısı ciğerimde hicrandır…
Vuslat; musallada can veren bir andır!

Anılarımda seninle beraber tek an yokken

Dolaştığım sokaklarda hep adın var

Her köşe başında bir teli saçının