Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Örnek bize, şu ihtiyar,
Bu ihtiyar, çok bahtiyar!
Servet bilmiş gençliğini,
Tamamını, eylemiş kar!

Dost edinmiş o rabbini,

Bazıları parsellemiş(!) bu ayı,
Ediyorlar muharremi istismar!
Otuzda bir, o çorbanın bil payı,
Geri kalan yirmi dokuz daha var!

Her nebinin hissesi var bu aydan,

Hızlı akar bir çaydan tükettiğin şu ömür
Bu ömürü verenin acep nasıl şartı var
Vücuduna iyi bak ne çeliktir ne demir
O etten ve kemikten üstte deri örtü var.

Bir kez geldin hayata oyalanma boş işle

Yazın sonu hep güzdür, arkasından gelir kış,
Budur takdir mevladan, böyle kanun ve akış?

Gençlik yazı bitmede, gelen hazan mevsimi!
Getirecek başa o, en hüzünlü bir demi.

Âlemler sonsuzdur, akla hayale
Feza bir girdap, muamma şu yer
Fikir şaşınca, bu acip hale
Dilde tek cümle”Allahü ekber”

Kaç asır göğü, taradı insan

Hikmet senin yitiğin, ara tara bul onu!
Yok, lezzeti hayatın, hakikatsiz manasız!
Beş paraya alınmaz, laf-ı güzafın tonu,
Varsa hikmet bir yerde, sahip çıkın ona siz!

On sekiz bin âleme, serpmiş onu bil hakim!

Beşer düşmüş açmaza, meyil vardır cinnete,
Her cihete davet var, davetliler kararsız!
Davetçiler çağırır, çoğu sahte cennete,
Biz açalım mevzuyu, sonra verin karar siz.

Kimi diyor; ”gel bize, yaşa zevki sefayı”,

Nedir şartı dostluğun, sordum neyle nasıla!
Dedi; ”ona tercüman, binbir esmayı seçin”!
Kâinatta oku hep, hiç vermeden fasıla,
Her tarafta o varken, su-i edepten kaçın!

Dostluk yolu hem uzun, hemde kısa görünür!

Dünyada rahat yok, hiç sorma boşa!
Bu hayat imtihan, aranmaz rahat!
Aklını almayan, şuurla başa,
Hasrettir huzura, daima heyhat!

Rahatta huzur yok, o vicdan işi!

Dünya madem bir tarla;
Atıl durma ek onu!
Mahsul alıp tam karla;
Ambarına dök onu!

Ekmez isen onu sen;