Cihat Şahin Şiirleri - Şair Cihat Şahin

Aşırılık demişler,”ifrat” şeye atalar!
Tefrit denir zıddına; ”kifayetsiz” demektir.
Bu aşırı uçlarda; çokça olur hatalar!
Saadet-i hayatı; vasat tarzda bilmektir!

Her sahada geçerli; bu kıstas-ı selase!

Elbette kolay değil; hakiki insan olmak!
sureten âdem olmak; yeterli vasıf değil!
İnsanlık; iman ile rabbini razı kılmak!
Sireten adam olmak; istenen vasıftır bil!

Vasıf demek; huy demek, o nebevi olmalı!

Ta âdemden beridir, iman küfür savaşı!
Bir tarafta iblisler, bir tarafta hüdabin!
Cerbezedir iblisin, ayrılmaz arkadaşı!
Öbür yanda cehalet, beri yanda hep hak din!

Hakikatbin olanlar, elbet nebi gurubu!

Ne kadarda çok iz var, şu küçücük dünyada!
Sağda solda ortada, gayet mebzul izimler!
Milyarlarca izci var, hepsi farklı rüyada!
İzcilere sorarsan, hepsinede lüzum var.

Kimi oldu demode, müzelere konuldu!

Garipleşti insanlar, ölüm sevmez oldular,
Tuhaf tuhaf insanlar hanelere doldular.
Ne maziyi okurlar, ne bakarlar atiye,
Zannetti insancıklar, böyle mutlu oldular.

Herkes yapar bir kondu, şu kısa hayat için,

“Resul ancak sizin gibi bir beşer! ”
Sudur eder her beşerden hayır şer.
Şayet Allah vermeseydi ismeti,
Nefse uyup işler idi oda şer.

Melek değil o yalnızca bir insan!

Ramazanda orucu, tam tutanlar sevinsin!
Bu gün ona arefe, yarında bayram günü.
Türlü yalan, dolanla, ondan kaçan yerinsin!
Yarın gerçek müminin, hem bayram hem düğünü.

“Recep, Şaban ve Bayram”,diyenin değil hakkı!

Susacak bir gün konuşan diller!
Lal olur o gün, olsada bülbül.
Dönerler hatibe, ayaklar eller,
Terennüm hayırsa, ebediyen gül!

Müminler, mücrimler, toplanıp gelir,

Âlemlerin rabbinden, şu beşere son hitap!
Bu yüz dördün hitamı, kitapların hatemi.
Kırk yönüyle mucize, elindeki şu kitap!
Dindirdi onun ile rab arzdaki elemi!

Var hafizden taahhüt, onu mahfuz kılacak!

Evlenmenin zamanı, geldi geçti oğlanın,
Beğenipte bir kızı, kuramıyor yuvayı.
Vardır elbet kusuru, beşer olan insanın,
Yapamıyor tercihi, inşa etmez binayı.

Ya beğenmez tipini, ya boyuna takıyor,