Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

İlkbahar sabahı,rastladım sana,
Kalbimi yerinden çaldığın o gün.
Bir bade verdin ki, iç kana, kana,
Serimi sevdaya saldığın o gün.

Kirpiğin üstünde kaş hilal olmuş,

Hepimiz insanız geldik dünyaya.
Gideriz ömürden gün saya, saya
Kimi atlı gezer, kimisi yaya
Azıp hak yolundan şaşan utansın.

Bir lokma ekmeğe yaşam savaşı

Bu dünyaya neye geldin, ne dersin,
Ne güvenip ne itibar edersin,
Ağlayarak geldin ağlar gidersin,
Kundak bezin kefen olur be usta.

Bir söz duysa binin koyar üstüne,

Umut dolu olmuş yağar başıma
Yürek ızdıraba mahkum yaşıyor
Gölgem bile gelmez oldu peşime
Tahammül azaldı sabır taşıyor

Geçmişim isyanda günüm telaşlı

Kahır olası bu, geçim derdinden,
Yorganı sırtına, almış gidiyor.
Anası göz yaşı döker ardından,
Yüreğine ateş, salmış gidiyor.

Gelmeyen kalmadı, garip başına.

Anlamlı bakışlar içime aktı,
O anda gönlüme bir şimşek çaktı,
Sevdanın alevi canımı yaktı,
Tutuştu bedenim görmüyormusun.

Fermanım yazılmış bir şirin dile,

zalim bir duyguya esir olmuşsun,
çıkmaz bir sokağa daldın bilesin.
dostların dağılmış yanlız kalmışsın,
kibir dümenine geldin bilesin.

çok güzelim diye övündün durdun,

Hıçkırık aman vermez, bir türlü gülemiyor,
Şaşırmışlar yolunu, arayıp bulamıyor,
Bağışla bu oğlunu, yanına gelemiyor,
Kutlarım anacağım, bu gün anneler günü,
Yoluna kurban olsun, bu evladının canı.

Özenle taranmış iner kaşına
Zülüf benim için tel benim için
Beyaz incileri dizmiş döşüne
Sallan benim için gel benim için

Yaş kemalde gönül civan çağında

Gönül sayfasına yazdım adını
Silme bırak orda ebedi kalsın
Sar beni ömrümün tatlı kadını
Kederin yerini mutluluk alsın

Dostça uzatılan eller misali