Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

İmkansız

Davam var a dostlar geçen zamana
Çaldılar ömrümü bulmam imkansız
Bilmem kaç yıl mahkum oldum isyana
Benim artık sakin olmam imkansız

Matemli bahtıma ağıt yakarım,
Feryat figan dağı taşı yıkarım,
Her sabah her sabah yola bakarım,
Gelmedin muhannet gene gelmedin.

Uykular göz ile didişip durur,

Yaşama hevesimi
geri getir bana.
Beni çocukluğuma
götüre bilir misin?

Mutluluğa giden

yıl on dört kasım
bin dokuz yüz kırk dört.
bir dramın bapşladığı
yerin adıdır ahıska.

türküm diyen

Bə də nin yorulub bə nizin solub,
Qadasın aldığım sə nə nə olub,
Her gece bir kabus yuxunu bölüb,
Gel uzan dizimə layla çalım yar.

Gülə n gözlə rində n hüzün mü axır,

Bir yüreğim yok artık
sana verecek.
İnancım kalmadı,
Seninle bu yolu
yürüyecek.

yarın evi çaya bakar,
kurban olam bu ne havar,
kapınız ne kalabalık,
kız yoksa dünürün mü var.

kara kazan kaynamadan,

ankara havası hüzün kokuyor,
ciğerime bir dert girmiş yakıyor,
anam bu bayrama beni bekliyor,
doktor izin verse gelirim ana.

hastane odası puslu oluyor,

Beş vakit namazı tamam kılmadın
Otuz iki farzı sordum bilmedin
Fitreyi zekatı zaten vermedin
O sarığı sarma adam ol adam

Hileye mubahtır fetvası verip

gül endama cilvesine nazına,
elma yanağına ela gözüne,
gidin deyin o zalim in kızına,
hasretine yanıp yatağa düştüm.

aç kolları dedim sana geleyim,