Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

sülükler toplanmış emer kanını,
var elden gidince yakar canını,
soysuza harcadın her imkanını,
ellisinden sonra yol verdi sana.

kırılmaz sandığın dalların vardı,

Ne sende o neşe var, ne bede eski heves,
Riyakar tebessümle, sabredip duruyoruz.
Tutsak etmiştir bizi, mutluluk denen kafes,
Mesnetsiz mevzularla, kılı kırk yarıyoruz

Muhabbet kalesinin, doruğuna çıkardık,

Sahtekar Mısralar

Mazata düşürmüş has ipeğimi,
Sevgisi paradan puldanmış meğer.
Onun için çarpan bu yüreğimi,
Basamak olarak kullanmış meğer.

Yine efkarlıyım başımda duman.
Bir teselli ver bu Pazar sabahı
Çaresiz kalmışım halım perişan
Gel halimi gör bu Pazar sabahı.

Mert oğlu mert namert eline düşmüş

Gözlerimin içine,
bakma şansın olsaydı,
orada gördüklerinle,
benim için hissettiklerin,
arasındaki uçurumu
görecektin ve peşin,

Sıcak bir kumsalda suyu bitmiş
Bir insanın seraba olan tutkusu gibidir
Sana olan tutkum.
İçimi yaktıkça sevdan,
Ben daha çok sarılıyorum
Payızımın bahar dalına

Üreğimin başı yanqın yeridir.
Salıfsan bir ataş canı eridir.
Gören deyir bu yabançı biridir.
Uzax durma ele yar qadanalım

Arılar çiçeğe bülbüller güle.

Güngörmez bulağın soğux suyundan
İçemedim mende dertliyem qardaş
Türlü türlü açan gül çiçeyinden
Deremedim mende dertliyem qaradaş

Nazlı nazlı axan murad ırmağın

Dünyama bir ışıx yaxdın
Eşq oluv içime axdın
Meni ne hala bıraxdın
Ay gaşları keman gözel

Dün geje çıxmadın cama

Anan seni bu gün için doğurdu,
Vatan sevdasına katıp yoğurdu,
Madem namert seni dağa çağırdı,
Vurun Ferhatlarım o gün bu gündür.

Vatan için namus için ar için,