Cevdet Altay Şiirleri - Şair Cevdet Altay

Bir ceylanın yolu gönlüme düştü
Dört gündüz dört gece kaldı nergisim
Yatırdı dizine sinemi açtı
Muhabbet tohumu saldı nergisim

Doldurdu elinden bir bade içitim

Aydın bir öğretmen, Nevriye adı,
Yarınlara koşan Türk’ün evladı,
Sevgi neşretmektir bir tek muradı,
Okulun sevilen neferi hocam.

Atatürk ün çığır açan izinde,

Kesip tuz bastın derime,
Dağ taş yürür, üzerime,
Bir tek gün, benim yerime,
Olsaydın sen ne yapardın.

Savurdun hazan yeline,

Dert derde calanıp boydan aşan da
Hiç bir tabip çare olmaz ne yazık
İnsan oğlu müşkül hale düşende
Dost arar yanında bulmaz ne yazık

Gelmişiz dünyaya geçip gideriz

Bir gün şükretmedin kendi haline.
Göz dikersin el alemin malına.
Belki ölür çıkamazsın yarına.
Gittiğin o yarde mal neye yarar.

Zararı düşünmez hep kara bakar.

Yaralı bülbüləm qırıx qenedim,
Loğman çara olmaz dərindi dərdim,
Yatağı geven dalına serdim,
Çiçeyi neyniyim, gülü neyniyim.

Bir söz kü özünə Sadıx qalmırsa,

Duydum ki gardaşım Iğdır’a gitmiş,
Söyle bizim elin hali necedir.
Ata ocağını ziyaret etmiş,
Bülbülü ötür mü gülü necedir...Cevdet ALTAY
*****
Seneler sonra ben sılama gittim

O güzel gözlerin gülsün,
Mutluluk kapını çalsın,
Doğum günün kutlu olsun,
Nice yıllara Medine

Kuran olsun sana rehber,

Öfkem

Bir yüreğim yok artık
sana verecek.
İnancım kalmadı, seninle
yol yürümeye.

Gülizar talanmış bülbül uçmuyor,
Arılar gücenmiş konup göçmüyor,
Gönül ikliminde çiçek açmıyor,
Bir saksıda çalı oldu öfkemiz.

Sorup dinlemeden hemen saldırdık,