Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Kur’ân’a harp açmadan, hele önce bir düşün;
O’nun Sahibinedir, çünkü er geç dönüşün!
-

Yer verme kalbinde, başka bir aşka;
Hepsi boş.. İlâhî rızâdan başka..

Geçen gün bizim çocuk,
Bir koşu eve geldi.
Kapıdan girer girmez,
Sesi birden yükseldi.

Dedi ki: “Babacığım,

Ey! bu sonsuz alemleri, bir zerreden var eden,
Ey! bu sonsuz nimetleri, kullarına yâr eden,
Bizlere cenneti canân, cehennemi nâr eden,
Rahmân olan,Rahim olan, bağışlayan RABBİMİZ.

Bu gece biz, ruhumuzun kirlerinden arındık.

Rabb’imiz, Dîn’imiz, Kur’ân’ımız bir,
Peygamber sevgimiz, îmanımız bir,
Zulmü lânetleyen, vicdanımız bir,
Bu kavgamız neden.. Mü’min kardeşim?

Mânâ soframızda, aşımız aynı,

Yüz değil, bin yılı bulsa da yaşım,
Kalsa da bir ömür, secdede başım,
Sellere dönse de, şükür gözyaşım;
Ödenmez.. Verdiğin bir nefes bile,
Allah’ım, sığındım Sana hamd ile...

Dostlarım,
Biliyorum ki, sizler
Ölümden çok korkuyor;
O daracık tabutu,
İki metre çaputu,
Zaman zaman düşünüp,

İnsan ki.. Uzaktır kibir kirinden;
Ölüm gerçeğini gördüğü kadar.
Korunur mezarda, kış zemherinden;
İhlâs hırkasını, ördüğü kadar..

İnsan ki.. Yükselir, şanı göklere;

Dünya arzuları, kuşattı beni,
Köle kıldım, bu nefsime bedeni,
Gör ki; yorgun düştüm, özledim seni,
Hoşgeldin.. Ey onbir ayın sultanı.

Özledim o solgun, nurlu tenleri,

İnsanoğlu unutmuş, gafletin vebâlini;
Görmüyor; Kur’ân’daki kavimlerin hâlini.
Bugün de farklı değil, beşerî manzaralar;
Bakın nasıl açılmış, bunca sosyal yaralar..

Hükümler verildikçe, bölmeden kılı kırka;

O gün, yeni bir çağın, başladığı bir gündü,
Gâzilere bir bayram, şehitlere düğündü.
O gün, irfan selleri, kuşatmıştı her yanı,
Bir ezanla başladı, Ayasofya destanı.

Resulullah, Ravza’dan duydu ezan sesini,