Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Kur’ân’a harp açmadan, hele önce bir düşün;
O’nun Sahibinedir, çünkü er geç dönüşün!
-

Yer verme kalbinde, başka bir aşka;
Hepsi boş.. İlâhî rızâdan başka..

Neden batar ki sana, İslâm’ın yükselişi?
“Müslümanım” diyorsun.. Anlamadım bu işi.
Merâk ettim sıfatın, sordum nice bilgeye,
Dediler ki; katıksız münâfıktır o kişi.

Dedim ki; gurur, kibir, ensesinden taşıyor,

Yüz değil, bin yılı bulsa da yaşım,
Kalsa da bir ömür, secdede başım,
Sellere dönse de, şükür gözyaşım;
Ödenmez.. Verdiğin bir nefes bile,
Allah’ım, sığındım Sana hamd ile...

Rabb’imiz, Dîn’imiz, Kur’ân’ımız bir,
Peygamber sevgimiz, îmanımız bir,
Zulmü lânetleyen, vicdanımız bir,
Bu kavgamız neden.. Mü’min kardeşim?

Mânâ soframızda, aşımız aynı,

Ey! bu sonsuz alemleri, bir zerreden var eden,
Ey! bu sonsuz nimetleri, kullarına yâr eden,
Bizlere cenneti canân, cehennemi nâr eden,
Rahmân olan,Rahim olan, bağışlayan RABBİMİZ.

Bu gece biz, ruhumuzun kirlerinden arındık.

Dünya arzuları, kuşattı beni,
Köle kıldım, bu nefsime bedeni,
Gör ki; yorgun düştüm, özledim seni,
Hoşgeldin.. Ey onbir ayın sultanı.

Özledim o solgun, nurlu tenleri,

İnsan ki.. Uzaktır kibir kirinden;
Ölüm gerçeğini gördüğü kadar.
Korunur mezarda, kış zemherinden;
İhlâs hırkasını, ördüğü kadar..

İnsan ki.. Yükselir, şanı göklere;

Dostlarım,
Biliyorum ki, sizler
Ölümden çok korkuyor;
O daracık tabutu,
İki metre çaputu,
Zaman zaman düşünüp,

İnsanoğlu unutmuş, gafletin vebâlini;
Görmüyor; Kur’ân’daki kavimlerin hâlini.
Bugün de farklı değil, beşerî manzaralar;
Bakın nasıl açılmış, bunca sosyal yaralar..

Hükümler verildikçe, bölmeden kılı kırka;

EY İNSANLIK NERDESİN ? Neden çıkmıyor sesin?
Yok mu, bunca zâlime, “Dur!” diyecek nefesin?
Şu küresel feryatlar, sana daha ne desin ?
Gör ki; dünya çıldırdı, vahşet kana doymuyor;
Kur’ân’ın çığlığını, ehl-i cinnet duymuyor.