Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Mevlâ'ya dua ettim, kolay kıldı işimi;
Kucakladım Kâbe'de, üç milyon kardeşimi..
Bırak artık, ey şeytan! Bırak artık peşimi;
Arafat'ta söz verdim, Cenâb-ı Allah'a ben...

Kefen misâli beyaz ihramlara sarındım,

Sanma ki, her şeyin sonudur ölmek;
Orda devam eder, ağlayıp gülmek.
O mahşer kapısı, “berzah” ne demek,
Bastığın toprağa, sor da söylesin…

Ölüm, ölümsüzlük doğuran ana,

Bazen bir seraptır, görünür çölde,
Bazen bir nilüfer, batak bir gölde.
Daha ne tuzaklar, gizli bu yolda;
Hepsi seni bekler, genç arkadaşım...

Sahneleri gör ki; başsız ayaklar;

Yüreğinde yoksa, Allah inancı,
Bil ki; budur seni, kemiren sancı.
Ruhunla bedenin, iki yabancı;
Bu çatık çehreyle, bitmez bu yarış,
Sen, sen ol da önce... Kendinle barış....

Alay etmek, âdet oldu mîrasla;
Âyetle, hadîsle, sünnetle, Nassla.
Bu gaflet ehline hakkımı asla,
Helâl etmiyorum.. Şâhid ol Yâ Rabb!

Sözlüklerde kaldı, ar, namus, haya,

Nefsin, irâdeni takmış sürükler;
Kibrin, bencilliği durmaz körükler;
Dilin, her günâhı şeytana yükler;
Sana, senden başka düşman ne gerek!

Bâtılı hak bilir, yola çıkarsın;

Neden beni getirip, teneşirde soydunuz?
Arkasından yıkayıp, bir tabuta koydunuz?
Neden toplandı bugün, burada bunca kişi?
Bir yanlışlık olmalı, anlamadım bu işi! ..

Niçin bağlandı çenem? .. Bu kefen neyin nesi?

Eğer, bilsen ki bugün,
Son günüdür ömrünün...
Neler yapardın acep,
Nasıl geçerdi günün? ..

Yine düşünür müydün;

Bakkal amca, bir din ver, bana şöyle yüz gram;
İçinde hem komedi, hem de birazcık dram.
Öyle bir din olsun ki; bizi fazla sıkmasın,
Her yerde 'ahlâk' diye, karşımıza çıkmasın...

Ramazan'da otuz gün, vücut girsin bakıma,

Zengin olsan, hayırlarda yarışsan,
Âlim olsan, ilimlerle barışsan,
Yiğit olsan, gazâlara karışsan,
Secde yoksa eğer, bil ki bedende,
Bir gizli kibir var, ille de sende....