Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Rütbe var; yazılır, mezartaşına;
Zaman sellerinde, aşınır gider.
Rütbe var; yazılır cennet arşına;
Sonsuzdan sonsuza, taşınır gider..

Mavi boncuk, fal büyü, türbelerde çaputlar,
Nice Müslümanları, kuşatmış, nice putlar.
-----

Allah asla affetmem, diyorken bize şirki;
Müslüman, nasıl böyle gâfil olabilir ki?

Kaç trilyon hücreden, yaratırsın bedeni,
Her bedene yüklersin, bir varoluş nedeni.
Evrendeki her zerre, tesbih ederken seni,
Baş eğerken emrine, bu kâinat, bu mîzan;
Nasıl olur da Sana, secde etmez bir insan! .

Tasavvuf; bir testi su,
Serin mi serin,
Meydan okur alevine
Çöllerin...

Tasavvuf; bir güneş,

Ey! Münevver Medîne, Ey! Gönüller beldesi,
Ey! Devri cehâletin, mahkûmiyet belgesi.
Çınlıyor göklerinde, her an Muhammed sesi.
Gör ki; yine dünyada, zulümler var bu dîne,
Hicret etsem beni de, alır mısın MEDÎNE? ..

Ey! Haçlı hayranı, marka züppesi,
Yerli zorbaların, satılmış sesi,
Ben değilim, bağnazlığın adresi;
Olmaz müslümanda, öfke, nefret, kin,
Âcizdir zannetme, olsa da sâkin...

İnsan doğmak, insana ilâhi bir ihsandır;
İnsan doğan kaç kişi, ölürken de insandır?


İlle de bir tokat mı, yemelisin ensene?
Ölüm sana gelmeden, sen kendine gelsene..

İbadette kabulün, göstergesi niyettir.
Azlık çokluktan önce, dîn bir samimiyettir..
-

İbâdette riyânın, sonu şirke uzanır;
Allah’a rüşvet(!) değil, borç verenler kazanır.

Dinde zorlama yoktur, insan hürdür elbette;
İster dünyada pişer, isterse âhirette...


İnsanca yaşamanın, düşünmektir kıstası;
Kabristana yakışır, içi boş kafatası...

Biz; doğuştan torpilli, seçilmiş insanlarız,
İlim, bilim, herşeyi, sadece biz anlarız.
Sütten çıkmış kaşıklar gibiyiz her birimiz,
Doğuştan rezervedir, cennetlerde yerimiz.

Bayramda kıldığımız, namazlara andolsun;