Cengiz Numanoğlu Şiirleri - Şair Cengiz ...

Küçük bir tebessüm, içten bir selâm,
Dosta hatır soran, bir iki kelâm,
Kısaca diyor ki, insana İslâm;
İhlâsla yaptığın, herşey ibâdet...

Doğuştan var olan, îman özüyle,

'Hevâ'dan kaçmaya, ettim de yemin;
Olmadım, yine de kendimden emin.
Ey! Yüce Sahibim, Rabbül Âlemin,
Nefsimle baş başa, bırakma beni!

Son buldu, kibirle büyük savaşım,

(Filistinli çocuklara sesleniyorum...)

Bakma sen… Yeryüzünün, fitneyle dolduguna,
Cehâletin, bu kadar cesaret bulduguna;
Bakma sen.. Zâlimlerin hükümrân olduguna;
Firavunlar, Kârunlar, Berzah’ta beklemede

Maddeyi putlaştıran, o dünyevî korkular;
Vicdan ve ahlâkını, bulandıran tortular;
Düşünce sarnıcında, biriken kirli sular;
Atılır yüreğinden, Kur'ân'ı anladıkça...

Akıl tahtın önünde, hurâfeler diz çöker;

Ruhlar giderlerken, sonsuz bir yola,
Dünyada verirler, birkaç gün mola,
Sanma ki, bu geliş, tesadüf ola;
Sabır sınavıdır, ömür dediğin…

Güneş, doğmak için, sabahı bekler,

Minâreden bir salâ yükselince kuşlukta;
Hazırlandı teneşir, camideki taşlıkta.
Neler söylendi neler, gıyâbında bir bilsen;
İkindiye kadar ki, bir kaç saat boşlukta...

Sağlığında can ciğer bildiğin o dostların;

Ey! Beytullah yolcusu, Ey! Fazilet zengini;
Meleklere vermedi, Rabb'im senin dengini.
Ah! Bir görsen yüzünün, o nûrâni rengini;
Ne mutlu ki, en kârlı ticaret şimdi senin;
Karşılığı yüzbindir, Kâbe'de bir secdenin...

Kuluna göz verdin, ''gör Beni'' dedin,
Dil verdin, ''bilene sor Beni'' dedin,
Gönül verdin, ''hayra yor Beni'' dedin,
Gördüm, sordum, yordum, Sana yöneldim.

Nice dervişlerle, uzun söyleştim,

Dinle ey ehl-i gaflet! . Ne diyor, dağlar, taşlar?
Kur’ân’ın sahibi var, beyhude bu savaşlar,
Eğildi.. eğilecek.. O’na en mağrur başlar;
Yakında göreceksin, her cürmünü defterde,
Kur’ân’a harp açanın, vay haline mahşerde..

Bütün suçu, “irticâ”ya bindirdik,
Akşamları, birer ufak sindirdik,
Sayende vakti de, üçe indirdik;
Biraz daha tenzil, yok mudur hoca?

Seninle başladı, dinde varyasyon,