Cem Karadeniz Şiirleri - Şair Cem Karadeniz

Yeni bir gün doğuyor
Masmavi bir ışık seli akıyor gökyüzünden
Sapsarı buğday tarlalarını dolaşıp
Kan kırmızı gelinciklerle kucaklaşıyor
Ansızın bir ses
Bir tatlı fısıltı yankılanıyor doruklarda

Yalnızlığı kucaklayan kollar günlerce
Gün gelir koparıverir umudun zincirlerini
Dedim ya umutlar vardır tozpembe
Umutlar vardır kararmış, kapkara;
Başıboş saniyeler kürek çekercesine inatçı
Noktasal hedeflere koşarcasına inançlı

Yağmura adanmış damlacıklar gözlerimde, sır gibi saklı hediyen yalnızlığın inadına
Ve inatçı bir kazıntı midemin tavanında, sinirle kasılmış kalbim hatırına,
Fırlayıp gitmek var uzaklara, şarkıları koynuma saklayıp yıldız yıldız gecede
Ama uçamam ki, kırdın kanadımı ansızın baharın öfkesinde sessizce.
Yaza kavuşmak, yanlış bir hastalık teşhisi gibi koydu yine bana
Yüreğimde gizlediklerimi veremeden ellerine

Gözbebeklerinde doğan bir ürperti sancısı
dudaklarımda bıraktığın tat,
Kokuna hapsolmuş bir yürek sancısı
tenimde titreyen heyecan şarkısı,
Çünkü sen doğdun içimde inadına sabahın
Merhaba yangın rüyaların coşkun telaşı

Bahçende dinlenip gül deremedim
Yüreğimi tutup, yollara vurdun
Şarkını dinleyip ses veremedim
Yüzüme gülüp de arkamdan vurdun.

Gözlerin gel derken, kandırıyormuş

ANKARA…
*Haki yeşilli şiirler

Hey ulan hey!
İşte şehr-i Ankara;
Günlerdir kapandığım toprağa inat

Bu bir rüya olmalı
Yahut bir oyun
Belki bir masal,
Ne demiş Nazım Usta;
"Saman sarısı saçlar,
masmavi kirpikler..."

Mutluluk bir anlık
Pırıltı gibidir gözbebeklerimde
Bir kuşun kanat çırpışı
Sevdalı bir çift
Toprağın kokusu
Yağmurun ahenkli damlaları

Gözbebeklerince ışıltılı, ellerince minik bir kuş yüreği çırpıntısında saklı mutlu bir günaydın…

Gülümsüyorsun işte, görüyorum. Gözbebeklerin çözüyor buzlarını. Kırmızıya bulanmış bir gözyaşı taneciği parmaklarımı saran ıslaklığıyla dudaklarına ulaşma yolunda… Her an sıcaklığın yansıyor bakışlarıma. Geri dönmeyecek gecelere çığlık çığlık haykırışlar. Seni özlemek ısrarıyla tarümar zihnim. Düşüncelerim sen kokuşlu çiçeklere hükmetme çabasında.
Özlemek mi? Özlemlerim sınırlara inat bir ısrarla rüyalarına sızma çabasında. Sesine öykünmüş bir serçe kanadında çırpındı içim.
Ellerinde yangın rüyalarım sönüyor. Dudaklarımı besliyor tenin dostluğunda dokunuşların. Öyleyse tadın buram buram beynime kazınan ıslık…

Günaydın prenses,

Seni tüm gece özledim, yine de bitmedin. İçimde öyle büyüksün ki…
Bir damla umut içip gözbebeklerinden, karamsar bir yalnızlık girdabından çiçeklenip koparak coşkun bakışlarınla buluştum yine dün gece…
Yalnız bir sakız ağacı griliğinde, ellerine yadsınmış bir anı defteri bırakmaktansa, gözyaşı tanesince saf, berrak bir yazım gölgesinde kurumaya terk etmek ya da öpücüklerin boğduğu o sazlı sözlü Ağustos akşamlarının ritminde bir sevda yaşayabilme çabası benimkisi.
Tanımsız korkularını alt edebilmek, insancıl yönlerimizin gün ışığına çıktığı anlarda çok daha zor. Sevginin sıcaklığıyla yoğurabilmek öfkeyi ya da dokunabilmek gururun çamur ellerine öylesine yakın ki. O zaman gülümseyecek uzak bir gelecek şarkısı yüreğine.