Cem Karadeniz Şiirleri - Şair Cem Karadeniz

Madem yaşam kınıyor
Alacalı mutluluklarını bizlerin,
Öyleyse
Kanat açıp uçmaya değmez mavilikler
Demek sen de mutluluk kıyısından sürülen
Gözbebeklerine küstün gecede

Gözlerinle raksettiğim gecelerde
Gözbebeklerinden süzüp zamanı
Beyninin derinliklerinde izledim yalnızlığımı;
İçinden çıkılmaz düşüncelerle boğuştum bir yandan
Bir yandan şarkı söyleyip
Diğer yandan rakı içtim

Susadım da kanattım
Dudaklarında asılı dişlerimle tenini,
Dudak yordamıyla kandım kokuna
Ten kansa
Aşk kanmadı,
Ruhuma üfle ıslak tutkunu

1 gerçeğe
4 çığlık düştü
Şuursuzca titredi sesim
Uzun uzun dinledim
Boşluğa düşmüş
Apansız bir yıldız kaygısını.

Geceye karıştı ıssız dalgalar
Çünkü
Karmaşık bir denklem endişesi saklı
avuçlarında
Koş desem
Yangına kavuşacak dudakların

*haki yeşilli şiirler

arka arkaya iki bardak sıcak çay
bir de sana yazabilme arzusu özlediğim,
bitmeyen bir tünelde gibiyim
karanlıkta kalabalık

Sesinle doğan
güneşler ısıtıyor yüreğimi gecede
Sen gül ki
donmasın türkülerim
ezgilerim çınlasın kulaklarımda;
sevdim seni…

Ben sana böyle mi aktım?
Yüreğine kanat gerdim,
Gözlerine umut saldım,
Ellerine sevgi yaktım...
Oysa cinnet saatlerine inat
Bıkkın sorgulara hapsettin beni.

Damla damla sıcaklığın sarıyor gövdemi
Aklımın ucundan geçerken uğramış
Bir gelincik kokusu teninin şarkısı.
Göğüsler küçük, kalçalar dört köşe
Gerdan göbek fazladan;
Yine de düştü mü adamın aklına bir kez

Kanadında şahin imzası
gözbebeklerinde uçan yalnızlık şarkısının,
İnadına koşuyor gece
teninde açan çiçek çiçek tarlalara
Ondandır tenin kokuşlu rüyalarımda
ter ter ıslattığım gece treni,