Cem Karadeniz Şiirleri - Şair Cem Karadeniz

Gözlerinde sonsuz bir ışık demeti
Doğduğun gün ışığı, umudum sarar
Yürekleri ısıtır o eşsiz rengi
Dokunduğu çiçeği, özüne katar...

Işıl ışıl aydınlık, gözlerin güler

Gel bak anlatayım sana
Hikayen yarım kalmasın;
Senin dediğin olsun GEL
İçine süphe dolmasın...

Paletin siyah kalmasın

Yeni bir gün doğuyor
Masmavi bir ışık seli akıyor gökyüzünden
Sapsarı buğday tarlalarını dolaşıp
Kan kırmızı gelinciklerle kucaklaşıyor.
Ansızın
Bir ses, bir tatlı fısıltı yankılanıyor doruklarda

BİR KADINI SEVMEK…
Bir kadını sevmek, saçlarını okşamaktır ormanın
Ağız dolusu bir paatya şarkısıdır,
Boylu boyunca uzanmaktır güneşe
Nefesini kokladığın anlara kilitlemektir güneşi
Bir kadını sevmek, akan yıldızları eğirmektir ilmik ilmik,

(Sinop’un kıyısında…)

Karadeniz hırçındır, sahiplenmiş ruhları
Dalgaları ezelden kıyılarla kavgalı.

Ömürleri gaspetmiş soğuk kalın duvarlar

(Sinop’un kıyısında…)

Karadeniz hırçındır, sahiplenmiş ruhları
Dalgaları ezelden kıyılarla kavgalı.

Ömürleri gaspetmiş soğuk kalın duvarlar

Bir nehirdi sanki engin gözlerin
Sesime ses verdin, umudum oldun
Adeta bir saki, şifa yüreğin
Canıma can kattın, ilacım oldun.

Gün, gecem yalnızdı, beden seferi

SEN OLDUN...
(BİR NEHİRDİ SANKi)

Bir nehirdi sanki engin gözlerin
Sesime ses verdin, umudum oldun
Adeta bir saki, şifa yüreğin

Bir damla gözyaşı ver bana
Sana susadığımda içeyim yudum yudum
Bir parça güneş ver bana gözlerinden
Üşüdüğümde yokluğunda içimi ısıtayım
ve
Bir parça umut ver bana bir tanem

Gözlerini yum
Başını omzuma yasla
Güneş doğacaktır yeniden
Sarıver maviliğe düşlerini
Yamayamaz insan
Böylesi bir dünyada