Cem Karadeniz Şiirleri - Şair Cem Karadeniz

Küçükten kalma bir anı gibi sanki;
Geceleri yaşayan
Uykulara susayan
Ellerine kilitli
Yazık bir rüya tınısı sesimde…

Uyandım gece’ye doludizgin
Karanlığı yırttı çığlıkları uykumun;
Tenimde gizli tutku damlacıkları
Gülümseyişinin siyahına bulandı gece'de…
Kalktım,
pencereden izledim

Uyandım gece’ye doludizgin
Karanlığı yırttı çığlıkları uykumun;
Tenimde gizli tutku damlacıkları
Gülümseyişinin siyahına bulandı gecede…
Kalktım,
pencereden izledim

Özledim güzel gözlerini
Özledim sevgi dolu ellerini
Özledim sıcacık öpüşünü özledim...
Gel artık, dön bana, tut ellerimi
Üşüyorum, yanıyorum, yok olmuşum
Karlar yağıyor üzerime

Sevinçle büyüdü
aşkın kalbimde,
Besledim sevginle
ümitlerimle
Her gün filizlendi
çiçekler açtı

Ellerine tutsak bir ömür,
Ve göz kapaklarıma kazınmış
Eski bir yazıt sevdan.
Yokluğuna tutsak,
yorgun bir ezgidir çığlığım,
durup durup mırıldandığım.

Bir ışık demeti sanki parıldayan gözlerinde
Bir avuç ateş sanki yanan gözlerinde
Bir ezgi gibi, bir şiir gibi saf
Bir özlem gibi sınırsız
Bir tatlı gülümseyiş gibi candan
Bir dert ortağı gibi içten...

Ellerimi her tutuşun bir tohum ekiyor gönlüme
Her öpüşün suluyor, her gülümseyişin yeşertiyor bahçemi
Gün gelecek
Gözlerini açtığında bir bahar sabahı
Bir gül bahçesi günaydın diyecek güzelliğine...

Gülüm açtı, türküm yandı sıcağına
Bir gün elim gül tenine değince.
Işık saçtı, doğdum sanki kucağına,
Gözün görüp bakışına düşünce…

Gülüşünle mutluluğu sarmışım

O gülüşlerin ve ardındaki hüznün yok mu?
Kış ortasında yakıyor
Temmuz ortasında üşütüyor yüreğimi...
O gülüşlerin ve serzenişlerin yok mu bir yandan?
Düz yolda kaybettirip
Patikalarda bulduruyor seni...