Celal Özdemir Şiirleri - Şair Celal Özdemir

Bilmem sana ne diyeyim
Çiçek çiçek gezen gönlüm
Sanki kapında köleyim
Halka takıp üzen gönlüm

Göz yaşımı sen sel ettin

Tuttuğun yerlere yüzümü sürdüm
Geçtiğin yolları eğilip öptüm
Mecnun oldum viran dağlarda yattım
Bulurum diye gadasın aldığım

Gel gayrı gadasın aldığım

Ne yaşı belli olur ne zamanı
Ne hasadı bellidir ne harmanı
Haber vermez geleceği o anı
İşte böyle bir şey aşk dedikleri

Kapını çalınca yok ondan kaçış

Bilmem kime dava etsem
Kader seni kader seni
Gücüm yetse değiştirsem
Kader seni kader seni

Yuva kurdum talan ettin

Kiminin ekmeği çöpten,
Kiminin taşıyor küpten.
Ulan gardaş bu ne düzen?
Adaletin batsın dünya.

Kimi oturur yalıda,

Ne adaletin var ne merhametin
Aldın her şeyimi tarumar ettin
Beni güldürmeye yok mu niyetin
Doğduğumdan beri ağlattın dünya

Ahu gözlü yari ellere verdin

Biz seninle ayrılırken;
Yaz yağmurları yağıyordu.
Cızırtılı kırk beşlik plakta,
Mine Koşan okuyordu.

Bu yağmur seni benden,

İstemem yaşattığından bir fazla
Sadece yaşattıklarını yaşa
Fazlasını istemiyorum asla
Bana yaşattığını sende yaşa

Yaşa ki seninde yüreğin yansın

Türküler ağladı sazlar sustu
Şiirler darıldı sözler küstü
Bozkırın yiğidi gönül dostu
Bak arar olduk neredesin sen

Sevdiğine kavuşamamaktır
Gidenin ardından ağlamaktır
Karanlıkta ışıksız kalmaktır
Çıkar yol bulamamaktır
Kalabalıkta yalnız olmaktır
Ölene kadar hep anmaktır