Celal Özdemir Şiirleri - Şair Celal Özdemir

Geceler boyu oturup ağlayan,
Tek dertli kulun ben miyim Allah’ım ?
Kaybettiği mutluluğu arayan,
Tek aciz kulun ben miyim Allah’ım ?

Biri geldi her gün beni ağlattı,

Küstün mü sen Sivas’a gelmiyorsun?
Gelip garip hallerimi sormuyorsun.
Darda mısın yoksa bana demiyorsun?
Sivas’ın gülü yaprağı açtı gelsene

Sivas elinin tadımı kaldı artık sensiz?

Serdim gururumu yere
Seni arıyorum her yerde
Ne dağ bıraktım ne dere
Neredesin elma çiçeğim nerede

Kızgınsın bana biliyorum

Kimi gün gidişine ağladım
Göz pınarlarım kuruyana kadar
Kimi gün duvarları yumrukladım
Avuçlarım kanayana kadar
Kimi gün çok acıdı canım
Ciğerlerim yanana kadar

Öksüzün yetimin gülmezmiş yüzü
Yokuşa dönermiş giderken düzü
Yalvarsa feleğe geçmezmiş sözü
Öksüzleri de biraz gör Allah’ım

Garibin mevsimi hep güz olurmuş

Şu kuşunda kanadındaymış yarası
Dertli dertli ötüp ötüp ağlıyor
Onunda benim gibi yokmuş yuvası
Benim gibi dönüp dönüp ağlıyor

Ne karaymış benim alnımın yazısı

Bana bir mektup yollamışsın.
Gelin olduğunu yazmışsın.
Islanıp dağılmış yazılar,
Belli ki yazarken ağlamışsın.

Bana beni unut diyorsun.

Yüreğimde onmaz gizli yaram var
Ben deştikçe gah kanar gahi sızlar
Kim ne bilsin benim çektiklerimi
Beni benim gibi çekenler anlar

Yardan hediyedir bu gizli yara

Bugün bir başka efkarım
Sanadır bu intizarım
Beni benden alıp gittin
Sende kaldı öbür yarım

Ziyan ettin yıllarımı

Ben seni;
Karlar yağarken sevdim.
Karlar kadar beyaz,
Karlar kadar temiz,
Karlar kadar saf,
Yalansız ve berraktı.