Kapanmaz bir yara imiş
Bir sevda vurgunu bir yürek yangını
Kul başına bela imiş
Bir sevda vurgunu bir yürek yangını
Ne öldürür ne güldürür
Gözlerime bakıp bakıp
Canımı acıtma benim
Mazimizi hatırlatıp
Ciğerimi yakma benim
Bir zamanlar herşeyimdin
Eskiden;
Kanatlı kapılarımız,
Ahşaptan yapılarımız,
Kocaman sofalarımız,
Melek gibi komşularımız vardı.
Belki de onlar;
Fakirim garibim diye
Ele gelin gittin niye
Ben sana bakamazmıydım
Bölerdim lokmam ikiye
Öldüğümü duyacaksın
Düştüm bir sevdanın peşine
Ömür geçti boşu boşuna
Sebebin de gelsin başına
Yanıp durdum boşu boşuna
Ne bağımda gülüm kaldı
Gözümüzde büyüttüklerimiz
Meğer küçükmüş görememişiz
Adam diye güvendiklerimiz
Meğer kancıkmış bilememişiz
Hani beni seviyordun
Tek sevdiğim sen diyordun
Söyle şimdi kime uydun
Bırakıp ta gittin beni
Uçurumun kenarında
Geçtiğimiz o yolları
Gezdikçe canım acıyor
Mazimde ki yaraları
Deştikçe canım acıyor
Çıkmıyorum meyhaneden
İçtikçe canım acıyor
Mecbur etti beni ekmek davası
Geçti gurbette ömrümün yarısı
Ölümden betermiş hasretin sızısı
Çok özledim gardaş ben Sivas’ı
Sırtıma binmiş hayatın kavgası
Hani gidip beni unutacaktın
Hani bağrına taşlar basacaktın
Hani sen adımı anmayacaktın
Gördüğünde söyle neden ağladın
Demek sende sözünü tutamadın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!