Sözkonusu sen olunca tüm imla kurallarını hiçe sayıyorum .
Mesela sana bir şiir yazıyorum.
Senden ayrı yazılamayan ‘de’ oluyorum.
Aramıza ‘ile’ bile girmesin diye her boşluğu sevgimle dolduruyorum.
‘Ve’ den hiç bahsetmiyorum bile.
BİZ varken sen ve ben kelime istafıdır’ın en güzel göstergesi sanıyorum.
Tüm köşe başları ezberlenmiş,
Avlusuz, voltasız, avuntusuz bekleyişlerimde,
Sabrımı ‘sen’ nöbetleriyle nasıl tükettiğimi.
Tüm alıcı kuşlar uçmaktan vazgeçmiş.
Kim hüznünü yitirmişse, eteklerimde bulmuş.
Kör batmış gece, haramzade yüreğine toz kondurmamış.
Hayata incecik saç tekleriyle tutunmaya çalışan kadınlarız biz.
Ondandır incecik şeylere incinir,
İnceliklere meylederiz.
İncelikler ve incinmişlikler arasında gözyaşlarımızı tüketiriz.
Bu sabah gözlerim yalnızlığa açıldı iki kere
İki kere uyandım kimsesizliğime
Telaşsız dizlerimi iki kere dövdüm
Kalktım bir çay koydum
Senin yerine de yudumladım iki kere
İki kişilik yolculuktu bu,
Sen beni yolcu ettin, ben iyi niyetlerimi.
Ve iki kişilik isyandı aramızda olanlar,
Sen beni ipe çektin, ben sana yazdığım şiirleri.
Bir zaman sonra iki kişilik pişmanlıklar yaşayacaksın.
İmrendiğin her sevdada aklına düşeceğim,
İkimize yeniden bir dünya yarat
Varsın mini minnacık olsun;odası,sofası
“Yerim dar” dersem namerdim
Baş köşesinde ol sürekli
Evimin,barkımın,yüreğimin
Güzel sözler söylemesende olur
İki nefes alımı kadar kısacık olan şu hayatta,
Dudak payı kadar dahi soğukluk sokmayın sevdiklerinizle araya...
Huzuru denizde bulan insanlara dokunmamak lazım . Zira ;
Her dalıp gidişler bin fersah ,
Her tebessümler bir vurgun ,
Her kaçışlar yüreğe zıpkındır .
mavi de huzur,
kahve de hızır vardır
bundandır
ne zaman bulansa zihnimiz
maviye
ne zaman daralsa gönlümüz
Serbest vezin şiirlerin en güçlü ve en güzel kalemi,şairine saygı ve selamlarımı sunuyorum..