Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Bir avuç güneşle bile ısıtabilirsin çevreni.
Yeter ki gönülden sun ...

İnsan hiç durduk yere gider mi kurbanım.!
Sen onu yüreğinden öpememişsindir..

Niyeti senden kurtulmak olan hiç bir fermanım yok benim.

Ruhuna birazcık mavi,
Gecene birazcık pembe,
Yoluna birazcık yeşil,
Ömrüne gelincik tarlası olmaktır dileğim..

Herkes sevdiğinin sözlerinden korkar.
Bense gözlerinden.
Çünkü aşk da orada gizlidir,ihanet de.
Esaret de......Cinayet de..........

Kar,
Kış,
Kıyamet demedim.
Yüreğimde sana dair ne kadar cam çerçeve varsa,
Hepsini bir bir indirdim.
Elim,

Ağustos’ta bitiyor işte
Biraz sessizlik
Biraz serinlik
Biraz sensizlikle..

Biliyorum;
Sırf elim elinde değil diye soğuk bu havalar,
Menekşemin boynu bükük
Ve kara bulaştırdı beyazına papatyalar.
Biliyorum;
Sırf kokunu esirgedin diye sert esecek artık rüzgarlar

Annemin şefkatli kollarıydın sen,
Babamın sıcacık ocağı.
Deniz feneri yalnızlığımın kalabalığıydın,
Başı dumanlı dağlarda biten kardelen.
Şimdi git gidebilirsen.
Bende herşey iken,

Kaç geceyi sensizlikle tavaf edip,
Kaç sabaha “Belki bugüne telafisi yetişir” umutlarıyla uyandım.
Kaç kez anasnı kaybetmiş kuzular gibi,
Yitirip yitirip de ortalıkta dolandım.
Yalnızlığıma kaç kez intihar süsü verilmiş elbiseler biçtin de,
Her defasında üzerime şıp diye oturtup, sardım.

Erguvan mevsimindeyim.
Koca bir çınara yaslarım başımı,
Ödülümün sensizlik olduğu gecelere hayalini istiflerim.
Avunmaz, söz dinlemez yaralarıma,
Akdeniz iklimi sürerim.
Bilirim ,