Can Çalışkan Şiirleri - Şair Can Çalışkan

Bir bilse
Manasına sicim olup tel tel dolandım
Bir görse gülüşündeki gamzeyi ekmeğime katık yaptım
Bir duysa
Yedi veren misalı yollarına gönlümü saçtım
Belki severdi

Kadın ne zaman ki hayatındaki erkeğe ADAM’lık yapmaktan yorulur,
O zaman gider.

Tepemde güneş, kuşlar cıvıldıyor.
Havalar gitgide ısınıyor.
Şehire usul usul bahar doluyor.
Tehlikeli mevsimdeyiz ve adın aklıma daha çok düşüyor.
“Yine gelse tereddüt etmez affederim” diyor yüreğim.
Acilen soğuk iklimlere göçmeliyim.

Öze değil yüze dokunandan incindi gönül...

Yokluğunun ayak izlerine düşer yollarım,
Sensizlik beni hasretinle terbiye eder.
Gecem sancılı sabahlara ruhunu teslim eder,
Tan ağarır, gözlerin aklıma düşer.

Yakama yapışır zaman, hesap veremem,

Gözüm ne zaman gülüşüne değse,
Mavi bir gök dökülür saçlarıma.
Solgun benzim hazin dramalar sergilemeyi bırakır.
Kuş sürüleri göğsümden havalanıp,
Karanlık her coğrafya aydınlığa boyanır.
Gözüm ne zaman gülüşüne değse,

'Gözlerine takıldığım gün öğrendim gülmeyi' dedi adam.
Yüreğinden koca bir kuş sürüsü havalandı kadının.....

Geceden kırışan tüm hüzünleri sabaha ütüleyip giyinmektir gülümsemek...
Size külfet olmayıp karşınızdakine ilaçtır gülümsemek....
"Herşeye rağmen dimdik ayaktayım"dır gülümsemek....
Zayıf karakterlere direnişi öğretmektir gülümsemek....
Öyleyse gülümsemek gerek.....

Mavi göğe açılır gülüşünün pencereleri.
Yokluğunda, görüşünü yitirmiş bir ama kadar çaresizim.

Sıradan bir günü sıradışı mutluluklara çevirecek insanlar var.Sen yeter ki kalbini ferah tut.

Mucizelerin haber vererek geldiği görülmemiş.....

Günaydın.!