Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Uzun Güney bıyıkları dik büker,
Sen de aşağıya dökme la(n) Çerçi.
Cüccülü de papaz çeker, kız atar,
Haramda hileyi yutma la(n) Çerçi.

Çerçi Çerçi, ulan Çerçi,

Senin şu sürüde acayiplik var,
Oğlak- kuzu tokuşmuyor çoban bey.
Teke- keçilere, toklu-koyuna,
Tatlı- tatlı bakışmıyor çoban bey.

Çözüm

Çözüm; sorun üretmek mi?
Yoksa sorunu çözmek mi?
Düşeni kaldırmak mı çözüm?
Sırtına basıp, ezmek mi?

Güçlü olan zayıfları eziyor,
Körelmiş vicdanlar, çürümüş kalpler.
Babasından bile hile seziyor,
Gerilmiş sinirler, çürümüş kalpler.

Şu bizim dağların dik durur başı,
Çok şirin görünür yüzü dağların.
Yeşil donlar giyer, sürmeli kaşı,
Şen olur baharı, yazı dağların.

Değirmenin iki taşı,
Biri döner, biri dönmez.
Hakk’ın kandili, ataşı,
Biri yanar, biri yanmaz.

Dünya gider aynı hızda,

Seneler, asırlar değişmiş amma,
Da(y)reler,* memurlar hiç değişmemiş.
“Bu gün git, yarın gel!” dediler bana,
Müdürler, âmirler hiç değişmemiş.

Satar yaptığı cenneti,
Behlül Dane deli gibi.
Alan Harun Reşit ise,
Kese altın dolu gibi.

Beraber geçirdik uzun yılları,
Hayat aramızda, sır deli gönül.
Sazın seslerinde ararken yâri,

Kerem olup bir Aslı’nın oduna,
Yanarsın da deli gönül, yanarsın.
İçip içip aşk şarabın tadına,
Kanarsın da deli gönül, kanarsın.