Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Bu vatanın köylüsüyüm,
İller başka, ben başkayım.
Oğuz’un öz soylusuyum,
Eller başka ben başkayım.

Gezdim Avrupa’nın, Almanya’sını,
Evleri var, bizim eve benzemez.
Gördüm şehirini, kasabasını,
Köyleri var, bizim köye benzemez.

Kimin aşka meyli yoksa,
Anlamsız bir düşe benzer.
Gittiği yolu bilmeyen,
Zil-zurna sarhoşa benzer.

Bir arıkta, iki gever,*
Bölüşmeyi bilemedik.
Aldık altımıza eyer,
Yarışmayı bilemedik.

Her şeyi var eden, Yüce Yaratan,
Cansıza, can veren “Bir” değil midir?
Âdem’i kıskanıp, yanlış yol tutan,
Mel-un olan şeytan, kör değil midir?

Yaratan; yaratmış nice nimeti,
Taneleri dizmiş bir nar içinde.
Ustası güzeldir, tadı gizemli,
Habbeyi* koruyan bir zar içinde.

İki söz var, biri dilden aşağı,
Dilimize sahip olacak mıyız?
İki söz var, biri belden aşağı,
Belimize sahip olacak mıyız?

Bak ne hale koydu bir kötü virüs,
Hısım-akrabayı soramaz olduk.
Evlere hapsetti, bir de öldürdü,
Dostun mezarına varamaz olduk.

Zalim ağlarını ciğerde gerip,

Meydan imiş benim köyüm,
Oba oba bir zamanlar.
Yaz ayları yayladayım
Sırıklı’da bir zamanlar.

Üst başında sıra dağlar yükselir,
Eteğine konmuş köyümüz bizim.
Alt yanında gürler, dereler, çaylar,
Boz bulanık akar suyumuz bizim.