Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Güçlü olan zayıfları eziyor,
Körelmiş vicdanlar, çürümüş kalpler.
Babasından bile hile seziyor,
Gerilmiş sinirler, çürümüş kalpler.

Şu bizim dağların dik durur başı,
Çok şirin görünür yüzü dağların.
Yeşil donlar giyer, sürmeli kaşı,
Şen olur baharı, yazı dağların.

Değirmenin iki taşı,
Biri döner, biri dönmez.
Hakk’ın kandili, ataşı,
Biri yanar, biri yanmaz.

Dünya gider aynı hızda,

Seneler, asırlar değişmiş amma,
Da(y)reler,* memurlar hiç değişmemiş.
“Bu gün git, yarın gel!” dediler bana,
Müdürler, âmirler hiç değişmemiş.

Satar yaptığı cenneti,
Behlül Dane deli gibi.
Alan Harun Reşit ise,
Kese altın dolu gibi.

Beraber geçirdik uzun yılları,
Hayat aramızda, sır deli gönül.
Sazın seslerinde ararken yâri,

Kerem olup bir Aslı’nın oduna,
Yanarsın da deli gönül, yanarsın.
İçip içip aşk şarabın tadına,
Kanarsın da deli gönül, kanarsın.

Merdivene süllüm, sümbül,
Derler bizim köyümüzde.
Kufa, sepet, sele, zembil,
Derler bizim köyümüzde.

Kuru kavga ile kurulmaz devlet,
Yakarak, yıkarak küller içinde.
Helâl kazanç ile olmalı servet,
Çalışan nasırlı eller içinde.

Kalpten kalbe uzar; bir yoldur gider,
Yollar kıvrım kıvrım, üstü dikenli.
Koparsam, koklasam, alsam kim ne der?
Güller kıvrım kıvrım, üstü dikenli.