Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Beyaz fikrin denizine,
Dalacaksın Âdemoğlu.
Hakikatin tam özüne,

( Adalet mülkün temelidir. Hz. Ömer.)


Ulusum hakkı bilmeli,
Devletim adil olmalı.
Yasalar eşit değilse,

Gurbet ellerinde aç kaldığımda,
İçten gizli gizli ağlamışım ben.
Sevdiğim güzelden ayrıldığımda,
Serime karalar bağlamışım ben.

Gönül bir güle benzer,
Soldurma yar soldurma.
Dalda bülbüle benzer,
Oku vurup öldürme.

Allah’ın Aslanı

“Ben ilmin şehriyim, Ali de o şehrin kapısıdır.” Hz. Muhammed (ASM)
“Adalet halkın dirliği ve düzeni, idarecilerin ise süsü ve güzelliğidir.” (Hz. Ali)

İlmin kapısı odur,

( Becerikli Hatunlara sözüm yoktur.)

Alma beceriksiz hatun,
Dizini diker oturur.
Eve bir misafir gelse,

Neden geldik Almanya’ya?
Kimi atlı, kimi yaya.
Kol attık bütün dünyaya,
Garip kaldık ah! Ne çare,

Çok geç fark eyledim yalnızlığımı,
Şu koca Dünya’da tek başımayım.
Sırtıma bağladım ben azığımı,

Aman doktor; bırak ilacı, emi,*
Kurcalama derin düşen yaramı.
Halsizim, yangımı düşür sen, e-mi?
Ateşler içinde pişen yaramı.

Şu gâvurun ettiğine bir bakın,
Yaktı, göz üstünde, kaşın koymadı.
Viran oldu, güzel Bağdat diyarı,
Yıktı, taş üstünde taşın koymadı.