Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Bizim Meydan Köyü’nde “Allah Adamı Bayram” adında bir adam vardı. Birgün bağlaması ile beraber Kumlu’daki tarlamıza geldi. Çınarın gölgesinde oturduk. Bir-iki türkü söyledi. Dertlerini dile getirdi. Sazı bana uzattı. Ben de ona bu türküyü söyledim.)

Bir aylık oruçtan sonra,
Bayram başlar, öyle mi?
O akıllı Meydan Köyü,
Seni taşlar, öyle mi?

Bayram edip, bir olalım,
Her gün bize bayram ola.
Yunus gibi pir olalım,
Her gün bize bayram ola,
Çal kavalı, vur davula.

Güneş yine ağdı ufuğa doğru,
Birleşme vaktidir, tanı bekliyor.
Kıp-kızıl bulutun yanıyor bağrı,
Vuslatı özlemiş, günü bekliyor.

Gün batarken, ay doğmakta, bir hilal,

Devlet adamları kolay yetişmez,
Güvenilir olsun benim liderim.
Şahsi çıkarları için didişmez,
Atılımı bilsin benim liderim.

Eski bir çanta koltukta,
Adım adım koşan benim.
Her akılda, her mantıkta,
Engelleri aşan benim.
Gülüm, ben bir öğretmenim.

Bu vatanın köylüsüyüm,
İller başka, ben başkayım.
Oğuz’un öz soylusuyum,
Eller başka ben başkayım.

Gezdim Avrupa’nın, Almanya’sını,
Evleri var, bizim eve benzemez.
Gördüm şehirini, kasabasını,
Köyleri var, bizim köye benzemez.

Kimin aşka meyli yoksa,
Anlamsız bir düşe benzer.
Gittiği yolu bilmeyen,
Zil-zurna sarhoşa benzer.

Bir arıkta, iki gever,*
Bölüşmeyi bilemedik.
Aldık altımıza eyer,
Yarışmayı bilemedik.

Her şeyi var eden, Yüce Yaratan,
Cansıza, can veren “Bir” değil midir?
Âdem’i kıskanıp, yanlış yol tutan,
Mel-un olan şeytan, kör değil midir?