Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Çubuklar dikilip yere,
Açılıp, yaprağ olacak.
Mevlâm bereketin vere,
Bizim dağlar, bağ olacak,
Bastık, kesme, bal olacak.

Bahar günü başkalaşır şu dağlar,
Çiğdem gelin gibi sallanır durur.
Yar yanağı kokar, sanki bir bahar,

Kendisini bülbül sanmış,
Kargadaki şu sese bak.
Tavuk seherden uyanmış,
Horoz yatmış, kümese bak.

Bakırı batırdılar,
Altınların suyuna.
Safları götürdüler,
Şeytanın oyununa.

Sevda ikliminde gezdim, dolaştım,
Şu benim şansıma kış düştü gene.
Herkesin derdini böldüm, bölüştüm,
Şu benim payıma taş düştü gene.

Bizim Meydan Köyü’nde “Allah Adamı Bayram” adında bir adam vardı. Birgün bağlaması ile beraber Kumlu’daki tarlamıza geldi. Çınarın gölgesinde oturduk. Bir-iki türkü söyledi. Dertlerini dile getirdi. Sazı bana uzattı. Ben de ona bu türküyü söyledim.)

Bir aylık oruçtan sonra,
Bayram başlar, öyle mi?
O akıllı Meydan Köyü,
Seni taşlar, öyle mi?

Bayram edip, bir olalım,
Her gün bize bayram ola.
Yunus gibi pir olalım,
Her gün bize bayram ola,
Çal kavalı, vur davula.

Güneş yine ağdı ufuğa doğru,
Birleşme vaktidir, tanı bekliyor.
Kıp-kızıl bulutun yanıyor bağrı,
Vuslatı özlemiş, günü bekliyor.

Gün batarken, ay doğmakta, bir hilal,

Devlet adamları kolay yetişmez,
Güvenilir olsun benim liderim.
Şahsi çıkarları için didişmez,
Atılımı bilsin benim liderim.

Eski bir çanta koltukta,
Adım adım koşan benim.
Her akılda, her mantıkta,
Engelleri aşan benim.
Gülüm, ben bir öğretmenim.