Cahit Konut Şiirleri - Şair Cahit Konut

Cuma’dan olma, Fatma’dan doğmayım,
Türkmen’dir boyum, kutludur soyum.
Anamın, abamın küçük oğluyum,
İnan ki berraktır, temizdir suyum.

Hayat köprüsünü birlikte seçtik,

Allah’tır, insanı güzel yaratan,
Gerçek müminlerin yolu ne güzel.
Cennetteki Âdem ile Havva’da,
Akıl, ahlak, ihlas hali ne güzel.

Aşk yazısı yazmak ile bitmiyor,
Âşık olmayınca yazılmıyor ki.
Hilâl kaşlar hayalimden gitmiyor,
Ressam olmayınca çizilmiyor ki.

Kırk bir yıldır beni, sensiz bıraktın,
Gayrı gelsen bile barışmam artık.
Acılar çektirip, ruhumu yaktın,
Annacıma çıksan görüşmem artık.

Sevginin yoluna duvar örenler,

Bir Zaman

Çetin dağlar idi bizim yaylamız,
Tepeleri aşıyorduk bir zaman.
Bir bazlama arasına çökelek,
Çok da mutlu yaşıyorduk bir zaman.

Bir feryat duyuldu bahtsız Kırım’dan,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü.
Bilemedim, hangi suçtan, cürümden,
Dediler ki; Tatar Boyu sürüldü,
Sibirya’nın yollarında kırıldı.

Aziz dostum bu ayrılık yetmez mi?
Mevsimlerden güze döndüm gelmedin.
Yıllar oldu bekliyorum yolunu,
Ayaklarda ize döndüm gelmedin.

Çıktım seyreyledim şu Gölbaşı’nı,
Kamışı, kargısı,gölleri güzel.
Katar katar gider kara t(i)reni,
Kamyonu, motoru, yolları güzel.

Pavralılar serin suyu içse de,

Tüm kuşlar melek misali,
Uçar gider Hakk’a doğru.
Kelaynak, kırlangıç, turna,
Göçer gider Hakk’a doğru.

Sordum babama, insanı,
“Sen kırıcı olma. “ dedi.
Yolsa da bağı, bostanı,
“Sen görücü olma.” dedi.

Kalbine saplama bizi,