Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Vuslat sancısı çeker şu mahur gecede,
Tutuşup alevlenen kutsal duygularım.
Sevdamızın sırrının coştuğu h e c e d e,
Murat d i y e bölünüp durur uykularım...

Zamanında efsane yaşardı kalbimiz,

Neydi bilir misin? , Gözlerin gördüğü,
Bir damla alıp, sellere boğduğu,
Kalplerin kördüğümle sarmalanıp,
Sevda zincirleriyle bağlandığı,
Umuda açılan düşlerin kapısıydı.

Pırıl pırıl hazanda, bir cuma sabahı,
Açtım gönül kapımı dualarımla,
Geceden depreşen hüzün kalmadı,
Belki duyacağım bir sevgi nidasıyla.

Duygularımı söylerim inan hoyratça,

Böylesine hiç yakın olmadı tenim,
Kollarımda sarıp kalbimle severim,
Kimse çektiremez bu acıları bana,
Öleceğimi bilsem de yine sana gelirim...

Kulağımda çınlıyor hala tatlı sesin,

Hasretin doluyor bugün gözüme
Ummana dönmüşsün gözlerin puslu
Şarkılar çalıyor yangın gönlüme
Hicrana varmışsın sözlerin yaslı

Durulmuş halime aldanma sakın

Baharın tazeliğini
Gülün narinliğini
İnsanların yürek duygularını
İşte bundan seviyorum
Ben yolu yarılamışım acılarla
Bazen, bazen de sahte neşeyle

Gecelerim zindan oluyor artık,
Bir sahibin elinde ümitsiz kaldım,
Sabır taşım canan biliyor artık,
Bir dileğin kalbinde tutuklu kaldım...

Rüyalarım hüsran oluyor artık,

Geceler benim,
Nefsim uykuya galip geldikçe...
Ağıtlar benim,
Umudum zamana yenik düştükçe...
Sabah güneşi ikimize de
Güzel doğsun sevgilim,

Hasreti yaksam da,
Ömrümü versem de,
Nedir merhemi cananım?
Sözünü tutsam da...

Mahşere kalsa da,

Yaralı ceylan gibi nereye koşarsın,
Gerçek aşkın büyüsüne kapıldığını bilmeden,
Maral gözlerinden ne diye akıtırsın,
Yarının ne getireceğini görmeden...
Ne hayallere sığarsın, ne düşlere.
Sevginin büyüklüğünü görmezden mi gelirsin...