Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Bir rivayete göre altmışbeşin yazı
Pamukların üçüncü ağzı toplanırmış
Çukurova’nın sonbaharında
Ama en güzel son baharında
Ben dünyaya geldiğimde
Bir dediler pamuklar toplanırken ilk ağlayışın

Saçını okşamışım, tarar durur ellerim,
Sabrını saklamışım, arar durur gözlerim,
Sevgine sarılmışım, kokar durur güllerim,
Aşkına vurulmuşum, hüzün yazar dillerim...

Gönlüne girmişim, çıkmaz son nefese kadar,

Ben seni değil ama şiirlerini
Daha yeni tanımaya başlamışken
Nasıl oldu anlamadım
Bu denli kendini sevdirdin
Duydum ki hasta olmuşsun
Başını yastığa koymuşsun

Sözün hicrana davet ederken,
Gecen hüsrana mağlup olurken,
Bütün gece titreyip ağladım,
Şuh sesinden kulağım çınlarken...

Hazan değmiş sevdamın bağrına,

Son günlerimde
Tanrıdan bir sevgi istedim
Yüreğimi dolduracak
Canıma can katacak
Başımı döndürecek
Tanrı bana çok

Yüreğim aşkınla yana dursun,
Sadece sevgi sözlerin söndürmeye yeter mi?
Susuzluktan çatlayan toprağın hasretiyim,
Ha yalnızlığımla yanıp kül olmuşum,
Ha cehennem ateşine girip kavrulmuşum, farkeder mi?

Yelkovanın akreple bir kerecik öpüştüğü,
Günbatımında arzulu dudağın kavuştuğu,
Aşkın ışıl gözden acı yaşlarla savuştuğu,
Saatlerde yazılırdı, gerçek sevda masalı…

Kutsal dileğin canandan umutla beklendiği,

Maziye gömülsün, ızdıraplı geceler,
Heder olmasın, bundan sonraki hayata.
Alamaz yerini, cennetteki huriler,
Son pişmanlıkta kar etmeyecek vuslata...

Hiç açılmasın, kollarımız karanlığa,

Bülbül kafesinde,
Sense, kalbimde güzelsin;
Bir tanem seni;
Çektiğim her nefeste,
Biçtiğim her mevsimde,
Kokladığım her çiçekte,

Yıldızlar bile benimle dertleşiyor ışılgözlüm,
Ovanın sessizliğini yıkar sevgi nidalarım,
Çınladıkça kulağım, seninle olduğumu sanıp,
Sözümle, gönlümle kaderime kahredip ağlarım...

Sana duygularımı mektuplara döktüm canparçam,