Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Geceleri gökler karanlık yüzlüdür,
Hele gecelere bir de zemherinin soğuğu binerse,
Keşfet keşfedebilirsen aşkın rengini...
Hasret zincirini kıracak gücün vardır,
Sevgiyi yüreğinde gerçekten yaşayabilirsen...
Herkes dayanamaz aşkın deli rüzgarına...

Ne sevgini yaşamak nasip oldu,
Ne muradımı verebildin ey yar! ...
Ümidi bile çok görüp tükettin,
Yaşarken bana ölümü zerkettin,
Sevdam çok mu ağır geldi, ey yar! ...

Bir dilek tuttum, Sarayburnu’nda,
Martıların çığlıkları arasında,
Boğazın büyüleyici manzarasında,
Bağrım üşür akşamın soğuğunda,
Bedenim titrerken oturmuşum masamda,
Yazdan kalan, İstanbul sonbaharında,

Bir daha seni istiyorum demeyeceğim
İstedim ki sonsuza dek
Aşkımın deryasına salıver yapraklarını.
Sense şehvetin bulanık sularına koyuverdin
Sevdama adadığın kadınlık tacını

Yıldızlara bak sevgilim,
En parlağı hangisiyse, ben say.
Göğsüne elini koy sevgilim,
Karagözlün sana dokunuyor say.
Yatağa uzan,
Başındaki yastığı kollarım,

Başkentin üstünde artık yağmur bulutları var
Hüzün çökmüş sensizliğinle sevdalara artık
Sessizliğin içindeyim kendimle baş başayım
Sana mecbur olmak çok zor be güzelim

İçimde öyle bir heyecan var anlatamıyorum

Her seferinde sana çok seviyorum diyorsam,
Ukdeler boğazımda, amansız boğuluyorsam,
Sabahları umudu, akşam hüznü yaşıyorsam,
Belki bir gün geleceğini beklediğimdendir.

Kısmeti bekleyen acemi balıkçıya döndüm,

Hiç mi hiç önemsenmez,
İlk başlarda
Yaz yağmuru sanılır,
Sevgilinin dudağından dökülen sözcükler
Basit, lakin serinletir ferahlığı
Cana can katar sözlerin ağırlığı.

Nasılda yüreğine aldın beni,
Ya kara toprak alırsa yüreğimi
Beklediğim gonca gülü dikersin kabrime,
Üzülme sakın.. Dert olmasın gönlüne.
Nasılsa sende bir gün geleceksin yanıma,
Girmediğine pişman olacaksın kanıma.

Özlediğinde, yerim yanın bilsen,
Susadığında, aşk busemden içsen,
Andığında, sevgi bakışı versen,
Sonunda kuş gibi uçup da gelsen...

Cananın kokusunu getir bana,