Cafer Tayyar Özkan Şiirleri - Şair Cafer ...

Biz bir kere gönülden b a ğ l a n m ı ş ı z,
Yağlı kendir de g e ç s e, serden geçilmez,
Gözde yaş olsa da, s e r d e erkeklik var,
Bir k e r e sevdik mi, s o n nefeste veririz,
Sesini beynime aldım, duyulmaz ki Sevgilim...

Gönlüme gamzen düşmüş,
Hep gülümsüyor ışılgözlerin.
Senleyim derken, düşmüş,
Hiç sensiz olmuyor gecelerim...

Adın dilimden düşmüyor,

Efkarlıyım bu gece;
Heba olan yıllara kahredercesine,
Hıncımı sigaramdan alıyorum...
Dumanı ciğerime değil de,
Yaralı kalbime doluyor sanki.
Eşeleyip durma yaramı,

Atın iyisine doru,
Yiğidin iyisine, deli dermiş atalarımız.
Yıllarca kalbinde muradını bekleyen,
Hazan yelleriyle,
Aşkını kalbine nakşeden,
Sevdası için kanatlanıp,

Yakını uzak kılan, yasakların kurbanıyız,
Feryatları türkü yakan, canların sultanıyız,
Aşkı uğruna bir değil, bin cefaya katlanan,
Yüreği sevgi nuru saçan, gönül canlarıyız.

Dertlere derman veren, Tanrının aciz kuluyuz,

Bir damla sevgiye hasret kalbim,
Seninle, coşkuyla akan sellere döndü.
Unutmuştu, duymamıştı ne zamandır,
Seni seviyorum sözünü gerçekten duymayı,
Hasret kalmıştı bedenim,
Gönülden sarılmayı,

Can parem, bir içim suyum,
Sensiz durulmaz ki ruhum,
Sevginle hayat bulurum,
Yaşamın ötesindeyim...

Can kuşum, en büyük tutkum,

Noktası konulmamış dizeler yazdım
Kâh noktalı virgülle,
Kâh sadece birgülle,
Umutla, avuntuyla geçip gitti yıllar
Neden noktası eksik,
Niye noktası konulmadı? dendi cana.

Günlerimi sayıp harmanını serdiğim,
Uzaklarda sevip hasretini çektiğim,
Emanetimi verip endamını sardığım,
Yeşil diyardan esip gelen dileğimsin...

Ellerini tutup muradımı yazdığım,

Dünyadan göçüp gidenler,
Bir daha geri gelmiyor,
Geçen her saniye,
Sönen her sevda,
Onarılmaz yaralar açıyor.
Can verip sardığın bedenler,