Burhan Güngör Şiirleri - Şair Burhan Güngör

Geceler böler gündüzü.
Keder soldurur gül yüzü.
Paklamaz bu derya bizi.
Uslansa gönül uslanır.

Sen hülasa bir mateme dalmışsın be usta.
İnleyen sevdaları sarmış yüreğin.
Ne kadar belli etmesen de.
Ağlıyorsun sen usta.

Sevmeye sevdalanmışsın.

Ağlardım eskiden.
ölülerin mezar taşlarına yaslanıp.
bir hayalin ardından,
Vedalarla uslanıp ağlardım.

Umudu sineme çeker,

Bir kanat çırpışında yaşamak varken aşkı.
Issız bir çöle sürgün açıverir kanatlar.
Bir otel odasında yaşıyorken hayatı.
Ummana sandal ister açılır saltanatlar.

Kimi yaşarken güllere nakşeder hayatını.

Masa üstünde kağıt kalem
Yalnızlığım ve sen
Umut adını verdiğim deniz

Çizilmiş birkaç satır hayat
Satırlarında boğulmuşum hey hat.

Sen uzaklardasın şimdi.
Yüzüm avuçlarında ağlayamıyorum.
Ellerimi uzatıyorum yine yetmiyor.
Unutmak istiyorum sevgin bitmiyor.
Kahrolası başımdan gitmiyor.

Yorgunum;
Güpegündüz başucumda çiçeğim.
Aklım sefalete mahkûm dillerde
Gözlerimde fer koymadı kaşlar neyleyim
Deryalara bıraktım dargın gönlümü
Şakaklardan ter boşalır yine yorgunum.

Ben bir şairim;
Belki bir makale yazısında konunun ana fikri.
Belki bir romanda önemli bir başyapıt.
Belkide tiyatro sahnesinde bir aktör.
Ben bir şairim;
Maviyi feza diye tanıtırım taze beyinlere.

Ne bir gemisin rüyalarımın denizinde,
Beni bekleyen.
Nede ağlayan bir bebeğin gözyaşısın tutamadığı.
Sen
Aynada gördüğüm yüzsün
Anıların saklı olduğu.

Yalan dünya bre paşa.
Ne canlar düştü ataşa.
Nedir bu alem temaşa.
Eren var mı benim gibi.

Hatır gönül girdi işe.