Bülent Dağlı Şiirleri - Şair Bülent Dağlı

Aklımda tutmaya çalışıyorum,güzel anıları,
Şöyle araladım,siyahı beyaza bağlayarak.
Bir güzel an aradım,ufkuma çöken kara bulutlar arasında.
Bulutlar,senden daha güzel anı bıraktı.

Elsiz ayaksız,dilsiz dudaksız,
Bedensiz,
Buluşalım.
Üsküdar dan kalkıp,adalara giden vapurda buluşalım.
Martılara simit atarken,

Esmeseydi teninden tenime,aşk rüzğarları,
Rüzğar bir iz bırakmasaydı,gönül dünyamda,
Dünyam,damla düşmeyen çorak topraktı,
Kokun ulaşmasaydı,ruhumun duragına.

Kadınlar,bilmeden eğitirler adamları.
Adamlar öğrenirler,ama öğretmezler.
Uzaklardan bir koku gelir,

Belli ki,bana yalnızlık biçildi.
Kimsenin suçu yok,benim kumaşım böyle.
Sapla samanı ayırırsın ya,hasat mevsimi,

Aşk aşkla yoğrulursa,
Hak zuhur eder.
İki gönülde bir olursa,
Bakmak gerek,
Hak ne eder.

Kapımdan giderken aşk,
Dışarıdaki seslerin ne olduğunu bilmeden,
Sımsıcak sarılışlara bakan gözlerde parlayınca,
İçimdeki karla kaplı dağlara çarparak yankılandı,
Al gönlümü koy gönlünün üstüne der gibi,

Nereye koysam seni.?
Gönül razı değil.
Meltem rüzğarlarıyla içime,
Nefes gibi derinden dolsaydın.

Bir zerre nur dökmüşler,güldeki bendime,
Taşsam nura yazık,
Aşsam güle.

Bu gün;
Seni bir kaç şiir ile,
Sarhoş etmek istedim.
Elime,yüzüme bulaştırdım.