Boğaç Yüzgül Şiirleri - Şair Boğaç Yüzgül

Kış çökmüş, yollar karlı…
Kaç sene var uğramamışım
Bilmiyorum duramamışım uzaklaşmaktan belki
Şimdi karşımda
Yanı başımda değil belki
Ama uzaktan uzağa seçiliyor aynı bahçe kapısı

Kar taneleri gibi yağıyorsun
İpek ipek
Tane tane
Ilık bir güzgar eşliğinde…
Pek az ürpersen de,
Bembeyaz ve mutlulukla ağlıyorsun…

Upuzun bir sarhoşluğun eşiğinde gece
Yapayalnız çoğalmışlıkların yalnızlığı bu
Çoğunlukla
ve azımsanmayacak ölçüde içi boş boşvermişlikler
ve sadece sessiz sinsiliklerin rüzgarı fırtına öncesi nefessizliğimizi üşüten
Oysa gürdü sesimiz

Konuşmasını bilmezsin,
Hesap desen; sıfır…
Giyinemiyorsun da…
Aile babasısın güya ama
Baksan, sırf zampara…
İçkin sayılı olsa da,

Mızrap olmuşsun
Çalınan kim
Izdırap olmuşsun
Üstüne alınan kim
Gül gibi solmuşsun
Koklayan kim

Kırık şemsiye yağmurları altında yürünüyor

ve isyankarca sürünüyor bir ömre sığdıramadıklarımız

Emre itaat etmeksizin boyun eğiyor

Kandan kırmızı şarap yudumluyor
ve candan yaşadıklarımızı
ve kalakaldıklarımızı dolduruyor kadehler
ve birbirinin peşi sıra

Korkumuzu yendiğimiz gündü o gün
Korkmadığımızı söylesek de, korkaklıkla suçladılar…
Korktuk suçlamalardan;
Korkak olduk…

Ağ gibi örülmüştü her bir taraf
ve dağ gibi insanlrala doluydu
ve bağ bahçe çiçek kokusuydu
ve kendini yıldırmadan
ve bir avuç zenginlik için çıldırmadan önce…

Birkaç işçi gördüm bugün toplanmış
Belli ki eylem var Kızılay Meydanı’nda
Birkaç memur gördüm, birikmiş
Belli ki miting var Kızılay Meydanı’nda
Birkaç öğrenci gördüm gruplaşmış
Belli ki gösteri var Kızılay Meydanı’nda