Boğaç Yüzgül Şiirleri - Şair Boğaç Yüzgül

Seni her ardımda bıraktığımda
kala kalıyorum hayata bir başıma…
Gözlerine baktığımda can buluyor kanım…
Biliyorum;
Sensiz de soulk alıyor
ve veriyorum; sessiz

Hiç uzaklaşmadım hatırandan
Sözcüklere dökemeim belki
Sökemedim ama anılarımdan
Yeterince gözyaşı da dökemedim
Beterince acılar yaşamandan korktum aslında

Son ufuk seyri bu,
Son bakış, talihimize;
Tarihimize not düşümüyor ayrılık;
Yine beraberce,
Yine birlikte…

Bahar yağdı karlı topraklar üzerine
ve gruptan ayrıldı güneş ufku umursamadan
ve henüz benliğini kaybetmemiş sular boyu
ve koyu renkli bir alaca karanlık
ve yaprak hışırtısı ile bestelenmiş bir matem
ve güler yüzlü

Batık gemi dalışlarındayız sanki
ve çatık kaşlarla
ve atık duygularla arıyoruz ümitlerimizi
ve katık bulamadığımız ekmeğimizi
ve uzattık
ve uzattıkça da uzaklaştı ulaşılmazlık

Bir garip oğlancık var
Elleri fırça tutan
Kalbinde tek O’nun sevgisi
İşliyordu nakış gibi
Renkleri desenleri…

Bıraktı garip oğlancık
Eli ekmek tutunca
Kalbını de değiştirdi, benliğini de
İçi, dışına vurdu
Rüya O’na hakim oldu…

Senden ayrıysa saatlerin dakikalarca geçmeyen her anı
Yanı başımdadır hüznü hayatın…
Hayatım bir sen varken,
Ber seninleyken
Bir seninleysem
Bir de ayrılığındaki sensen anlıyor ‘Aşk’ sözcüğünün anlamını…

Bir beste yapmıştım yıllar öncesinden sana
Yollar,tüm zamanların güncesinden evvel de sana çıkıyormuş meğer
Ama yıllarca yoktun yollarda
Oralarda bir yerlerde
ve hiçbir yerde olmayışını

Birebir başlandı
ve sevgiizliğe birebir gelecek bir aşk seninle yaşlandı…

En umutsuz gecelerde
ve tüm kafiyesiz hecelerde
ve sana dair bütün tümcelerde