Gitti ömrümün en güzel yılları
Bahar bekliyordu gönlümün kırları
Geçti yürekteki o coşku şimdi
Ömrümün üstünde bir çığ sanki
Kalakaldı bana bir saat duvarda
Hangi sebepti seni benden alan
Bizi birbirimize iki yabancı yapan
Koparan neydi, hiçbir şey ayıramaz diyen bizi
Beni sensiz bırakan, seni benden götüren
Götürdüğünü bir daha getirmeyen
Dalgınlıklarımla, beni baş başa bırakan
Seninle gelmeyecekse
Neyleyim ben baharı
Yazın elllerin değmeyecekse ellerime
Gülen yüzün yoksa karşımda
Değilsen gönlümde
Neyleyim kalbinin güzelliğini
Bir daha sevmemeyi öğrettin bana
En çok da sevmiyormuş gibi yapmayı
Sevmekten korkmayı öğrettin bana
Kırılıp ufalanmamak için uzak durmayı
Başını önüne eğmemek için başlamamayı
Pişmanlıklarımla yalnız kalmamak için
Olabilirdi başarabilirdik
Olmasaydı kaprislerin,
Yapabilirdik belki bizde.
Sana on adım attığımda,
Atabilseydin bir adım,
İçinde yaşamasaydın,
Leyla mı kaldı seveyim
Mecnun mu kaldı olayım
Keremim düştüm çöllere
Aslım yok ki bi çare
Aşk etti her sözümü bir şiir
Beni kör eden bu aşk değil midir
Boşa gitti bir ömür
Tükendi, tükettim
Ben şimdilerde çok yorgunum
Takatim yok,
Başımı yerden kaldırmaya.
Yüreğim yanıyor
Oy benim yitik duygularım, kayıp yarınlarım
Oy benim sonu hep hüsranla biten hayallerim
Oy benim kaybolan yıllarım, acılarım
Oy benim gülmeyi, ağlamaya terkeden dünlerim
Boşa geçen zamanım, acıya alışmış kalbim
Vuruldukça dimdik duran, yıkılmayan bedenim
Kalplerimiz ayrılınca senle
Sen kendi dünyanda ben kendi
Yenildik herşeye ikimizde
Sahip çıkamadık aşkımıza
Şimdi ikimizde perişanız
Başaramadık tek parça olmayı
Hasret uzaklarda arama canım
Aklından çıkmayan bir yârin vardır
Her söze surat asma sen sakın canım
Elbet senide seven biri vardır
Boşa bırakma sen kendini hey can
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!