Vur kalbimin orta yerine kader
En acımasız halinle vur
Bakma gözyaşıma
Alışkanlıktandır o artık
İncinmez, acımaz, üzülmezim ben
Yük ağır gelse de cüsseme
Çekip gitmeye, vurup kırmaya
Yarı yolda bırakmaya, yarım bırakmaya
Bıraktığına dönüp bakmamaya
Kader deyip geçemezsin sen
Korkmaya, korkup kaçmaya
Olmayacak deyip teslim olmaya
Her insan kaderini yaşarmış
Sanma kafa tutabilirdik kadere
Bir şans vermişti kader ikimize
Elimizin tersi ile ittik mutluluğu
Olmayacağı olduramazdık asla
Belki çabalardık, belki ısrar ederdik
Sefa nedir bilmeyen
Cefalarla dolu olan kalbim
Sana yorulmak yaraşmaz
Kalk ayağıya
Hücum et tüm fenalıklara
İklimleri değiştir
Bana uzaktan bak
Gelme yanıma istersen
Nefret ettiğini söyle
Ama sokul yüreğime
Beni kalbine göm öldüğümde
Varlığımda orada yaşat beni
Demişsin ki gül gibi yaşa
Çekip gitmişsin sen oysa
Mutluluğu kalkmışsın başa
Bırakmışsın bin türlü tasa
Bu çile biraz da sana kalsa
Biraz da senin için yansa
Daha yeniydi bende ki sen oysa
Yerin dibine batsın aşkın buysa
Daha bir ömür bitmemişti seninle
Çok mu eğlendin yoksa benimle
Kalp doymamıştı ki henüz sana
Ben seni onlardan tanırım,
Karanlıkta bile.
Hiç unutamadığım
Esrarengiz bakışlarının
Simgesidir onlar.
Geçmişin neleri aldığını,
Hüzünlü bir geceydi,
Dışarısı gibiydi içim de.
Karanlık içime işledi
Resimler çizdim karanlığa
Hiç biri bir mum değildi
Bir mum yakamadım,
Bir kar tanesi gibiydin sen
Beyaz, berrak ve de parlak
Kışın yağardın gönlüme,
Yazın beklerdim dönmeni.
Lapa lapa gelirdin bana arada,
Bazen de uğramazdın hiç bana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!