Öyle hüzünlü bakma gözlerime
Bir yarada sen bırakma ömrüme
Bana teselli verme boş yere sevdam
Yüzüme bakıp yalanlar söyleme
Söyleme sevdam söyleme nolur
Ben senin yalanlarına da inanırım
Gönlümün çıkmaz sokaklarından
Sana sesleniyorum sevgilim
Bu günde yoksun
Sensiz benimde varlığım yok
Gözlerimde fer yok
Bakışımda ışık yok
Bak sevgili
Bu sana son mektubum
Son çağrım
Bilirsin ben sevince sınırlarım olmaz
Gözlerim görmez hiçbir şeyi
Deli dolu severim
İnan verdim kendimi olsun diye
Her şeyi yaptım kendimce
Bir sebep aradım sevmek için
Sevmek istedim ama olmadı
Kendimi unuttum bir an
Olmayacak bir ben gördün karşında
Sen bu hayatta başıma gelebilecek
En güzel şeydin
Olsaydın belki yanımda
Tek sen olurdun yüreğimde
Tek sen atardın kalbimde
Bir dokunuştur yüreğe şiir
Duymayı değil,
Anlamayı bilenler için.
Bazen içinde bulursun kendini
Bazende içinde kaybolursun
Eğer gönlün bir toprak ise,
Seni hiç unutmadım elbette
Benim sandığım gülüşlerini
Beni paramparça etmelerini
Sana yaptığım onlarca iyiliği
Bana yaptığın binlerce kötülüğü
Unutmadım sırtımdan vuruşunu
Tıpkı mevsim güz olduğunda
Ağaçta kurumuş bir dal gibi
Döküldüm ben bir kuru yaprak gibi
Yazdan sonra gelen hüzün gibi
Sanki bir sonbaharı andırır gibi
Hüzünlendim ben yine kimsesiz gibi
Yalnız olmak içimi acıtmaz ama
İçimdeki yalnızlık
Bu sefer beni neden bu kadar hırpaladı
Sorularda kendimi arıyorum ama
Sadece soruyorum
Gülsem kaç kişi var ki bu hayatta
Bana eşlik edebilecek söyleyin
Ağlasam gözümdeki yaşları
Kimler silecek yere düşmeden
Boynum yere eğilse kaldıracak
Tüm acılarıma ortak olacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!